Στις Φιλιππίνες, δολοφονήθηκε ιερέας υπερασπιστής των ανθρωπίνων δικαιωμάτων

Τραγικό θάνατο βρήκε στην περιοχή της Βόρειας Samar νοτιοανατολικά της πρωτεύουσας Μανίλα. στις Φιλιππίνες ο 48χρονος ιερέας Cecilio Lucero. Σύμφωνα με την ειδησεογραφική ιστοσελίδα του AsiaNews, ο άτυχος ιερέας έπεσε θύμα ενέδρας καθώς κινείτο με το αυτοκίνητό του κοντά στο χωριό Layuhan.
η ενέδρα σημειώθηκε στις 8.30 του. Στον ιερέα και στη συνοδεία του επετέθη ομάδα τουλάχιστον 30 ενόπλων. Ο π. Lucero, πέθανε ακαριαία ενώ τραυματίστηκαν ακόμη δυο πολίτες.
Ο π. Lucero υπηρετούσε στην ενορία του Αγίου Ιωσήφ στην πόλη της Catubig, και ήταν γνωστός για την συμμετοχή του σε ομάδες κοινωνικής δράσης ενώ ήταν διευθυντής του Κέντρου Κοινωνικής Δράσης της Επισκοπής του Catarman. Οι αρχές εικάζουν ότι η δολοφονία συνδέεται με τους αγώνες του πάστορα στην υπερ΄σπιση των πολιτικών δικαιωμάτων και στην υποστήριξη των φτωχότερων.
Η δολοφονία ήταν η πιο πρόσφατη μιας σειράς πολιτικών δολοφονιών που έχουν διαπραχθεί τελευταία στο βόρειο Samar με θύματα πολιτικούς, επιχειρηματίες και εκπροσώπους των ΜΜΕ.

Τρεις Πακιστανοί, έφερναν παράνομα στην Ελλάδα συμπατριώτες τους, τους κακοποιούσαν και τους εκμεταλλεύονταν οικονομικά

Οι δυο από τους τρεις, συνελήφθησαν από τις αρχές το περασμένο Σάββατο στον Ασπρόπυργο Αττικής για διακίνηση παράνομων μεταναστών, ενώ ο τρίτος αναζητείται.
Στην ειδικά διαμορφωμένη μονοκατοικία που διατηρούσαν βρέθηκαν και άλλοι δεκαεννέα Πακιστανοί τους οποίους οι συμπατριώτες τους είχαν φέρει παράνομα από την Τουρκία με πλωτά μέσα και στη συνέχεια, τους μετέφεραν στον Ασπρόπυργο με Ι.Χ. Την τελευταία εβδομάδα, τους υπέβαλαν καθημερινά σε ξυλοδαρμούς και απειλές κατά της ζωής τους, προκειμένου, εκτός του προσυμφωνηθέντος ποσού των 7.000 ευρώ, να καταβληθεί από τους οικείους τους επιπλέον, το ποσό των 4.000 ευρώ, για τον καθένα.Και σαν να μην έφθαναν αυτά λίγο πριν τη σύλληψή τους είχαν ληστέψει μια 86χρονη γυναίκα μέσα στο σπίτι της αφού προηγουμένως την κακοποίησαν και της αφαίρεσαν 3.000 ευρώ.

Εξάλλου, χθες το βράδυ, συνελήφθη στο λιμάνι της Ηγουμενίτσας, από την ελληνική Ακτοφυλακή, 27χρονος αλλοδαπός, χωρίς νόμιμα έγγραφα που προσπαθούσε να φύγει παράνομα από τη χώρα.

Οι λαοί του κόσμου μπορούν να ζήσουν μαζί με ειρήνη, λέει ο Μπαράκ Ομπάμα

"Υπάρχει επίσης ένας κανόνας που βρίσκεται στο επίκεντρο κάθε θρησκείας -μην κάνεις στον άλλο αυτό που δεν θέλεις να σου κάνει", είπε ο Πρόεδρος Ομπάμα κατά την ομιλία του στο Πανεπιστήμιο του Καΐρου.

Απευθυνόμενος κυρίως στο μουσουλαμνικό κόσμο, ο Ομπάμα επικαλέστηκε για να ενισχύσει αυτή του τη θέση, στίχους από το Κοράνι, τη Βίβλο και το Ταλμούδ.

"Η αλήθεια αυτή υπερβαίνει τα έθνη και τους λαούς --πρόκειται για μια πεποίθηση που δεν είναι νέα, που δεν είναι μαύρη ή λευκή ή καφέ, που δεν είναι χριστιανική, ή μουσουλμανική, ή εβραϊκή. Είναι μια πεποίθηση που απέκτησε ζωή στο λίκνο του πολιτισμού και που πάλλεται ακόμη στις καρδιές δισεκατομμυρίων ανθρώπων. Είναι η πίστη στους άλλους και είναι αυτό που με έφερε εδώ σήμερα", είπε.
"Οι λαοί του κόσμου μπορούν να ζήσουν μαζί εν ειρήνη. Γνωρίζουμε ότι αυτό είναι το όραμα του Θεού. Τώρα, αυτή πρέπει να είναι η δουλειά μας εδώ στη Γη", και έκλεισε την ομιλία του με την ευχή:
"Η ειρήνη του Θεού να είναι μαζί σας".

Ο πρόεδρος Ομπάμα λοιπόν ανέπτυξε την πολιτική του ξεκινώντας από μια καθαρά πολιτική βάση και χρησιμοποιώντας ένα πλαίσιο «θεοπολιτικής». Η ειρηνική συνύπαρξη των θρησκειών στη βάση των κοινών τους θέσεων είναι αυτή που θα φέρει τις πολιτικές αποφάσεις για ειρήνευση.

Και η επιλογή της Αιγύπτου δεν ήταν τυχαία. Η Αίγυπτος υπήρξε για αιώνες κέντρο συνάντησης αλλά και δημιουργίας των θρησκειών όπως επίσης θεωρείται από πολλούς σαν η καρδιά του αραβικού κόσμου.

Υπό το φως αυτής της ερμηνείας η εικόνα του τοπίου δείχνει να αλλάζει. Ο Αμερικανός πρόεδρος υποστήριξε μια δίκαιη θέση των Παλαιστινίων να έχουν δικό τους κράτος, είπε ότι είναι αντίθετος στους ισραηλινούς εποικισμούς αλλά θύμισε σε όλους πως δεν θα επιτρέψει να απειληθεί το Ισραήλ.

Στην ομιλία του ήταν ιδιαίτερα έντονος απέναντι στον Ιρανό πρόεδρο για τις θέσεις που είχε εκφράσει αμφισβητώντας το Ολοκαύτωμα στον ΟΗΕ, λέγοντας ότι «το Ισραήλ πρέπει να σβήσει από τον χάρτη».

«Η επανάληψη αυτού του άθλιου στερεότυπου», είπε ο Ομπάμα, είναι βαθύτατα λανθασμένη και το μόνο που πετυχαίνει είναι να φέρνει στη μνήμη των Ισραηλινών την πιο οδυνηρή από τις αναμνήσεις και να εμποδίζει την ειρήνη που οι λαοί αυτής της περιοχής αξίζουν».

Για να γίνει ίσως περισσότερο πειστικός στους αρνητές του Ολοκαυτώματος, με μια κίνηση που το Associated Press, αποκαλεί «επίσημη συνάντηση με την ιστορία ο Μπαράκ Ομπάμα επισκέπτεται το στρατόπεδο αναγκαστικής εργασίας στο Buchenwald, όπου υπολογίζεται ότι 56.000 άνθρωποι, κυρίως Εβραίοι.

Στις ΗΠΑ πάντως το 28% των αμερικανών ψηφοφόρων πιστεύουν ότι η σχέσεις τις Αμερικής με τον μουσουλμανικό κόσμο θα είναι καλύτερα ένα χρόνο από σήμερα σύμφωνα με εθνική τηλεφωνική έρευνα της Rasmussen Reports, σε δείγμα 1000 ατόμων στις 1 και στις 2 Ιουνίου. Το 21% πιστεύουν ότι οι σχέσεις θα επιδεινωθούν και το 45% ότι θα παραμείνουν στάσιμες. Το 7% απαντά ότι δεν γνωρίζει αν θα βελτιωθούν η αν θα επιδεινωθούν. Από εκείνους που πιστεύουν ότι οι σχέσεις θα βελτιωθούν κατά το επόμενο έτος, το 43% είναι Δημοκρατικοί και το 33% Ρεμπουπλικανοί .
Το 29% των ψηφοφόρων προσδιορίζουν την Αίγυπτο, σαν σύμμαχο των Ηνωμένων Πολιτειών και μόνο 5%, ως εχθρό. Το 58%, δεν είναι βέβαιοι αν η Αίγυπτος είναι σύμμαχος ή εχθρός των ΗΠΑ.
Οι αμερικανοί πολίτες θεωρούν ότι η συνεχιζόμενη σύγκρουση μεταξύ Ισραηλινών και Παλαιστινίων συνιστά εμπόδιο για την βελτίωση των σχέσεων μεταξύ Ηνωμένων Πολιτειών και του μουσουλμανικού κόσμου. Το 52% των πολιτών πιστεύουν ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι σύμμαχοί τους πρέπει να κερδίσουν τον πόλεμο κατά της τρομοκρατίας και η πλειοψηφία θεωρεί ότι οι ΗΠΑ πρέπει να καθοδηγούν τους συμμάχους τους και όχι το αντίθετο.

Βλέπε επίσης: Ο Πάπας Βενέδικτος θα είναι ο επόμενος μεσολαβητής στο Μεσανατολικό;

Ριζοσπαστική Αριστερά και Ισλάμ

«Αυτονόητο και απαράγραπτο δικαίωμα κάθε ανθρώπου είναι να απευθύνεται ελεύθερα στο θεό του… Να τον τιμά και να τον λατρεύει σε χώρους που πρέπουν χωρίς προσκόμματα» είναι ένα απόσπασμα από την πρόσφατη δήλωση του Μακαριότατου Αρχιεπισκόπου Αθηνών που ερμηνεύτηκε από όλους σχεδόν σαν συνηγορία στην ανέγερση μουσουλμανικού τεμένους στην Αθήνα, και είναι άλλωστε κάτι με το οποίο δεν είναι δυνατόν να συμφωνήσει κάποιος.Ο κ. Ιερώνυμος υποστήριξε ότι το δικαίωμα αυτό θεμελιώνεται όχι μόνο στην πνευματικότητα αλλά και στις θεμελιώδεις κατακτήσεις του δυτικού φιλελεύθερου κόσμου στην προστασία των θεμελιωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ελευθεριών.«Το ευρύτερο δικαίωμα της θρησκευτικής ελευθερίας είναι δικαίωμα θεμελιώδες σε κάθε ευνομούμενη και δημοκρατική Πολιτεία όπως η ελληνική και πρέπει να χαίρει πάντα αναγνώρισης και απόλυτου σεβασμού, όπως άλλωστε και το Σύνταγμα μας σαφώς επιτάσσει».Εκείνο που ίσως δεν προσέχτηκε αρκετά είναι η αποστροφή του λόγου του Αρχιεπισκόπου για την αποδοκιμασία της βίας και μάλιστα όταν συνδυάζεται με τη θρησκεία ή χρησιμοποιεί τη θρησκεία σαν προκάλυμμα.«πρωτίστως προσβάλλει βαθύτατα τον ίδιο τον πυρήνα της θρησκείας» επισημαίνει ο κ. Ιερώνυμος, «και μετατρέπει ανθρώπους σε αθύρματα πάσης φύσεως φονταμενταλιστών και καιροσκόπων που ουδόλως σέβονται την ελευθερία του ανθρώπου» καταλήγει.Ποιοι είναι όμως οι «φονταμενταλιστές" και "καιροσκόποι" "που ουδόλως σέβονται την ελευθερία του ανθρώπου" ούτε βέβαια το Θεό, άποψη την οποία εξέφρασαν και οι περισσότεροι από τους ηγέτες των μουσουλμάνων στην Ελλάδα.Τον Οκτώβριο του 2006, ο Γάλλος φιλόσοφος Robert Redeker έγραδε στη Φιγκαρό.
«Το Ισλάμ παρουσιάζεται, σαν ο νέος κομμουνισμός σαν εναλλακτική λύση για το δυτικό κόσμο. Υπερηφανεύεται πως είναι η φωνή των καταπιεσμένων του πλανήτη. Χθες, η φωνή των φτωχών, υποτίθεται ότι ξεκινούσε από τη Μόσχα, σήμερα από τη Μέκκα! Σήμερα πάλι, οι διανοούμενοι εκφράζουν τις απόψεις του Κορανίου, όπως κάποτε εξέφραζαν της Μόσχας. Σήμερα αφορίζουν τους αντιπάλους τους για ισλαμοφοβία, όπως τους αφόριζαν κάποτε για αντικομμουνισμό».Αυτό όμως δεν είναι θρησκεία αλλά πολιτική.Ορισμένα κόμματα της άκρας Αριστεράς στην Ευρώπη όπως οι παλιοί αντιφρανκιστές στην Ισπανία και οι οπαδοί του Ροζέ Γκαροντυ στην Ισπανία είδαν μετά την κατάρρευση του κομμουνισμού το νέο βαχίοντα της αντικαπισταλισιτικής πάλης στο Ισλάμ.Το 2003 στο Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Φόρουμ (ΕΚΤ), ένα ετήσιο συνέδριο κατά της παγκοσμιοποίησης, περιλαμβάνονταν και εκπρόσωποι πολλών μουσουλμανικών ομάδων, συμπεριλαμβανομένου του γνωστού διανοούμενου εκπρόσωπος του Ευρωπαϊκού Ισλάμ, Tariq Ramadan. Στην τέταρτη συνάντηση του ΕΚΤ, που πραγματοποιήθηκε στο Λονδίνο τον Οκτώβρη του 2004, περιλαμβάνονταν επίσης ομάδες και κινήσεις όπως όπως το μουσουλμανικό Συμβούλιο της Βρετανίας, και η Ένωση Μουσουλμάνων της Βρετανίας.Αρκετοί ευρωπαίοι εντάσσονται στο Ισλάμ όχι όλοι για να πραγματοποιήσουν ένα γάμο ή ως αποτέλεσμα πνευματικής αναζήτησης.Όσοι εντάσσονται γιατί βλέπουν ένα νέο όπλο για «επανάσταση» ενώ δεν συνεισφέρουν πνευματικά στο Ισλάμ αφού το κίνητρό τους δεν είναι η αναζήτηση του Θεού ενισχύουν τις πιο επιθετικές πτυχές της ισλαμικής θεολογίας, και ο συνδυασμός τους μπορεί να οδηγήσει σε ακραίες μορφές ριζοσπαστικοποίησης που μπορεί να θέσει σε κίνδυνο τις φιλελεύθερες δυτικές δημοκρατίες.

Αλλάχ ακμπάρ;

Τετάρτη, 27 Μάιος 2009 08:55
Του Πάσχου Μανδραβέλη.
Τι θα έλεγε ένας δυτικός σε ένα μουσουλμάνο για το σχίσιμο του Κορανίου και δεν μπορεί να πει ο Έλληνας... Mετά τη διαμαρτυρία των μουσουλμάνων μεταναστών την Παρασκευή, ένας από τους εκπροσώπους των (από εκείνους που δεν ξέρουμε ούτε ποιους, ούτε πόσους εκπροσωπούν) δήλωσε εμφανώς αγανακτισμένος ότι «μπορεί να μας σκοτώσεις και να μην αντιδράσουμε, αλλά μην μας πειράξεις το Κοράνι! Είναι για εμάς ιερό». Η σωστή απάντηση γι' αυτό σε μια δυτική χώρα είναι: «σκασίλα μας». Για άλλους ανθρώπους ο Ολυμπιακός θεωρείται ιερός, αλλά αυτό για το οποίο όλοι συμφωνούμε στη Δύση είναι ότι οι άνθρωποι είναι ιεροί. Ο σεβασμός στα σύμβολα δείχνει καλούς τρόπους, αλλά η έλλειψή του δεν είναι αξιόποινη πράξη. Μόνο η έλλειψη σεβασμού στον άνθρωπο -ανεξαρτήτως χρώματος, θρησκείας ή ποδοσφαιρικών πεποιθήσεων- είναι κάτι που πρέπει να να τιμωρείται. Αφού, λοιπόν, υπήρξε αυθαιρεσία ενός αστυνομικού στο συμβάν του Κορανίου, αυτός κανονικά θα έπρεπε να τιμωρηθεί για καταστροφή ξένης περιουσίας, όχι για το αν έσχισε ένα χαρτί που κάποιοι θεωρούν ότι είχε θεόπνευστα λόγια γραμμένα. Θα έπρεπε να τιμωρηθεί γιατί αυθαιρέτησε εναντίον του ατόμου -άσχετα αν αυτός είναι μετανάστης- και όχι για το αν προσέβαλε τις πεποιθήσεις του, ακόμη κι αν αυτός τις θεωρεί ιερές. «Στη Δύση, επειδή ψάχνουμε το βέλτιστο, η προσβολή των πεποιθήσεων είναι κάτι που επιζητούμε», θα έλεγε ο δυτικός πολίτης. «Αποτελεί ένα από τα θεμέλια του δικού μας πολιτισμού, ο οποίος απέδειξε τα τελευταία 300 χρόνια ότι τα πάει μια χαρά, ή έστω καλύτερα από άλλους πολιτισμούς που σέβονται περισσότερο τα ιερά από τους ανθρώπους. Απόδειξη αυτού είναι ότι οι άνθρωποι εκείνων των πολιτισμών έρχονται εδώ για να αναζητήσουν μια καλύτερη ζωή. Δεν μπορεί να θέλουν να επιβάλλουν στη "γη της επαγγελίας" τις πεποιθήσεις της "κόλασης" που άφησαν πίσω τους. Αυτό δεν έχει να κάνει με το αν κάποιοι θεωρούν μετανάστες "φιλοξενούμενους". Εχει να κάνει με την ιστορική εμπειρία και την απλή λογική. Αν θες καλύτερα αποτελέσματα, από εκείνα που σε οδήγησαν στον "γολγοθά" της ξενιτιάς, δες τι κάνουν οι άλλοι και αντίγραψέ τα ή έστω σεβάσου τα. Οχι ως ιερά, αλλά ως αποδεδειγμένα αποτελεσματικά.» Στη Δύση δημιουργείται διαρκώς μια σύγχυση μεταξύ θρησκευτικής ανοχής και θρησκευτικής επιβολής. Ενώ κατακτάμε το πρώτο, αρχίζουμε να απειλούμαστε από το δεύτερο. Η καταπίεση των θρησκευτικών συναισθημάτων οποιουδήποτε ανθρώπου δείχνει δυσανεξία. Την ίδια, όμως και χειρότερη δυσανεξία, δείχνει η απαίτηση οποιουδήποτε θρησκευόμενου για σεβασμό των συμβόλων του ή μη κριτική του δόγματός του. Οι απόψεις, ακόμη κι αν είναι θρησκευτικές, κρίνονται και τα σύμβολα συμβολίζουν· άλλες φορές την πίστη, κι άλλες τον χλευασμό προς την πίστη. Αυτά θα έλεγε ο κάτοικος κάποιας δυτικής χώρας. Ενας κάτοικος της Ελλάδος, όμως, δεν μπορεί να πει το ίδιο. Οχι, μόνο, διότι δεν είναι αμιγώς δυτικός, αλλά κυρίως επειδή στη χώρα του είναι ποινικό αδίκημα η προσβολή θρησκευτικών συμβόλων. Κατά συνέπεια θα είναι μέγιστη υποκρισία να μην τιμωρείται κάποιος για το σχίσιμο του Κορανίου. Θα αποδείξει ότι και στα στο ζήτημα του θρησκευτικού προστατευτισμού, η δημοκρατία μας είναι αλά καρτ... Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Καθημερινή» στις 27.5.2009
http://news.kathimerini.gr/4Dcgi/4Dcgi/_w_articles_civ_11_27/05/2009_316200

Η Αθηναϊκή περιπέτεια του Κορανίου

Δεν είχαν δίκιο οι τουρίστες που την περασμένη Παρασκευή έτρεχαν έντρομοι μπροστά στους μαχητές της Τζιχάντ που έκαναν επίθεση κατά των αστυνομικών μπροστά στο Κοινοβούλιο. Επιτέλους μπήκαμε στην παγκοσμιοποίηση, γίναμε και εμείς Ευρώπη.
Και Europa στις μέρες μας σημαίνει και λίγο Eurabia.
Προσπάθησαν βέβαια μερικοί, όπως οι Reuters, να μας χαλάσουν το κέφι, ότι είμαστε "μια ορθόδοξη χώρα που δεν λαμβάνει κανένα μέτρο για τους μετανάστες", αλλά δεν πειράζει. Γνωρίσαμε ότι απασχολεί την υπόλοιπη Ευρώπη εδώ και μια δεκαετία περίπου. Βέβαια αν πράγματι το καταγγελόμενο περιστατικό συνέβη όπως καταγγέλεται, η οργή είναι δικαιολογημένη, όχι όμως και η βία.
Αλλά τι συνέβη;
Σύμφωνα με τα όσα είπε στους Reuters ο πρόεδρος της Ένωσης Μουσουλμάνων της Ελλάδας, Naim Elghandour, κατά τη διάρκεια αστυνομικού ελέγχου που έγινε στο καφενείο ενός Σύριου, ένας αστυνομικός βρήκε επάνω σε πελάτη απόσπασμα του Κορανίου, το έριξε στο πάτωμα και το πάτησε με το πόδι του.
Σύμφωνα με το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων, κάποιος Ιρακινός κατήγγειλε ότι το βράδυ της Τετάρτης στον Άγιο Παντελεήμονα, αστυνομικός που του έκανε έλεγχο του έσκισε ένα απόσπασμα από το Κοράνι που είχε πάνω του.
Στη μετριοπαθή ιστοσελίδα http://www.islam.gr/, αναπαράγεται δημοσίευμα της εφημερίδας το «Βήμα» σύμφωνα με το οποίο οι θρησκευτικοί ηγέτες των μουσουλμάνων στην Ελλάδα έκαναν ότι μπορούσαν με ομιλίες σε αυτοσχέδιους χώρους λατρείας για να κατευνάσουν τα πνεύματα. Στην αγγλική όμως version αυτό το κείμενο δεν υπάρχει. Στη θέση του δημοσιεύεται είδηση με τον τίτλο: «Οι Μουσουλμάνοι της Ελλάδας καταδικάζουν τη βεβήλωση του Κορανίου από Έλληνα αστυνομικό».
Σύμφωνα με αυτή την εκδοχή σε πλατεία στο κέντρο της Αθήνας που δεν κατονομάζεται, βρισκόταν ένας νέος μουσουλμάνος μαζί με δυο γυναίκες συγγενείς του που φορούσαν hijap. (μαντήλα). Αστυνομική περίπολος τους ζήτησε να επιδείξουν τα νομιμοποιητικά τους έγγραφα. Τους έκαναν έλεγχο και τότε βρήκαν το Κοράνι. Ο αστυνομικός ρώτησε τι είναι αυτό, ο μετανάστης του απάντησε ότι είναι το Κοράνι και τότε ο αστυνομικός το έριξε στο έδαφος.
Η ιστοσελίδα επικαλείται ως πηγή το Aljazeera.net. Στο Αλ Τζαζίρα βρίκαμε με ημερομηνία 22 Μαίου είδηση που αναφέρεται στα γεγονότα αλλά όχι τη συγκεκριμένη. Άρα λοιπόν Έλληνες αστυνομικοί επεχείρησαν έλεγχο σε γυναίκες που φορούσαν μαντήλα, και ένας από αυτούς, βεβήλωσε εν γνώσει του το Κοράνι. Με ότι σημαίνει αυτό.
Η βεβήλωση του Κορανίου θεωρείται μεγάλη προσβολή στον ισλαμικό κόσμο έχουν δε συμβεί και ακρότητες.
Στις 21 Μαρτίου του 2007 στη Βόρεια Νιγηρία, καθηγήτρια της μέσης εκπαίδευσης, (χριστιανή) που είχε αναλάβει την επιτήρηση σε εξετάσεις του μαθήματος των θρησκευτικών προσπάθησε να αποσπάσει από κάποιο μαθητή το αντίτυπο του Κορανίου γιατί θεώρησε ότι αντιγράφει. Το βιβλίο έπεσε στο πάτωμα. Φωνάζοντας οι μαθητές Allah Akbar (Ο Θεός είναι μεγάλος) την κατάσφαξαν, οδήγησαν το πτώμα στο αυτοκίνητό της και έβαλαν φωτιά.
Το 1999 ο χριστιανός επιχειρηματίας, Gideon Akaluka, απήχθη από το αστυνομικό τμήμα της Νιιγηρίας όπου είχε καταφύγει για να ζητήσει άσυλο και αποκεφαλίστηκε γιατί κατηγορήθηκε πως είχε σκίσει μια σελίδα από το Κοράνι.
Τι λέει όμως για το περιστατικό η ΕΛΑΣ;
Η Ελληνική Αστυνομία έδωσε στη δημοσιότητα το έγγραφο, που σύμφωνα με την καταγγελία είναι απόσπασμα του κορανίου και έσκισε ο αστυνομικός στον Άγιο Παντελεήμονα. Πρόκειται, για δύο κόλλες χαρτιού με αραβικά γράμματα, διπλωμένες στα τέσσερα, οι οποίες ήταν τυλιγμένες με χαρτοπετσέτα και χαρτομάντιλο και δεμένες με μονωτική ταινία.
Όπως είπε αξιωματικός της αστυνομίας, ο αστυνομικός που έκανε τον έλεγχο στον Ιρακινό δεν γνώριζε ότι πρόκειται για απόσπασμα του Κορανίου και άνοιξε το περιτύλιγμα για να ελέγξει αν περιείχε ναρκωτικά και πάνω σε αυτή την ενέργεια σκίστηκε λίγο το έγγραφο με το ιερό κείμενο.
Ορισμένες παρατηρήσεις και κάποια συμπεράσματα.
Σύμφωνα με τα δημοσιεύματα οι θρησκευτικοί ηγέτες των μουσουλμάνων ήταν μετριοπαθείς και προσπαθούσαν να αποτρέψουν την κλιμάκωση των αντιδράσεων. Όμως οι διαδηλωτές της Παρασκευής έδειξαν τι μπορούν να κάνουν. Στην Αθήνα δεν έγινε μια μόνο συγκέντρωση αλλά περισσότερες την ίδια μέρα και στις ίδιες ώρες.
Οι περίπου χίλιοι συγκεντρωμένοι (κυρίως Πακιστανοί, αλλά και Αφγανοί), πραγματοποίησαν συγκεντρώσεις στην Ομόνοια και το Σύνταγμα και στη συνέχεια διασπάσθηκαν σε πολλές ομάδες, πραγματοποιώντας πορείες προς διάφορες κατευθύνσεις. Φώναζαν συνθήματα κυρίως υπέρ της Τζιχάντ και πετούσαν συνεχώς αντικείμενα προς τις αστυνομικές δυνάμεις ακόμη και μπροστά στο Κοινοβούλιο. Προξένησαν φθορές σε 75 αυτοκίνητα και σε τζαμαρίες πέντε καταστημάτων και μιας τράπεζας.
Η αστυνομία συνέλαβε σαρανταέξι άτομα αλλά δεν μάθαμε τη συνέχεια. Οι εξελίξεις αυτές έχει καταστήσει τους εκπροσώπους (θρησκευτικούς και μη) των μουσουλμάνων που ζουν στην Ελλάδα, συνομιλητές της Πολιτείας, εκ των πραγμάτων. Είμαστε μόνο στην αρχή.
Γιατί δεν θα συζητηθούν μόνο αιτήματα όπως αυτό για την κατασκευή του τζαμιού, που θα ‘πρεπε να έχει γίνει γιατί ένας δημόσιος χώρος ελέγχεται καλύτερα ή το μουσουλμανικό νεκροταφείο, αλλά τα πάντα. Μαντίλες σε δημόσιους χώρους, στα σχολεία, ειδικά μέτρα όπως χωριστές πισίνες, ότι δηλαδή συμβαίνει σε όλη την Ευρώπη. Η Ελλάδα φάνηκε ότι δεν είναι έτοιμη να το αντιμετωπίσει και όλα θα εξαρτηθούν από το εύρος της κοινωνικής ανοχής απέναντι στη διαφορετικότητα που δεν φαίνεται ευρύχωρο. Υπάρχουν δυο δρόμοι.
Ο ένας είναι αυτός που ακολουθούν οι περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες (αποδοχή, ανοχή, νομοθετικές μεταρρυθμίσεις, ελπίδα για ενσωμάτωση), ο άλλος είναι αυτός που προτείνει ο κ. Καρατζαφέρης, « να καταλάβουν ότι ήρθαν απρόσκλητοι σε μια χριστιανική χώρα και εάν δεν τους αρέσει οι πόρτες είναι ανοιχτές». Εάν υπάρχει και άλλος, πρέπει να τον βρούμε.
Καλό είναι πάντως να αρχίσουμε τη συζήτηση

Ο Πάπας Βενέδικτος θα είναι ο επόμενος μεσολαβητής στο Μεσανατολικό;

Στην Ελλάδα ακούστηκε πολύ λίγο, αλλά στις ΗΠΑ ο θόρυβος που έκαναν οι χριστιανικές οργανώσεις ακουγόταν για μέρες. Ο λόγος; Η βράβευση του προέδρου Ομπάμα από το Καθολικό Πανεπιστήμιο της Notre Dame, επειδή πμια από τις πρώτες κινήσεις του προέδρου Ομπάμα μετά την ανάληψη των καθηκόντων του ήταν η νομιμοποίηση των επεμβάσεων άμβλωσης έστω και υπό όρους και προϋποθέσεις. Το μεγαλύτερο ενδιαφέρον όμως βρίσκεται στη στάση του Βατικανού. Ο μεγαλύτερος πολέμιος των αμβλώσεων δεν είπε ούτε μία λέξη για το σάλο που ξέσπασε στις ΗΠΑ. Λίγες ώρες μετά την ομιλία του Αμερικανού προέδρου στη Notre Dame η εφημερίδα του Βατικανού «L'Osservatore Romano», διέγνωσε την προσπάθεια για την εξεύρεση μιας κοινά αποδεκτής φόρμουλας στο θέμα των αμβλώσεων. Και ο Ομπάμα από την πλευρά του αναγνώρισε ότι οι διαφορές είναι μεγάλες, αλλά η υπόθεση αυτή δεν συγκαταλέγεται στις νομοθετικές του προτεραιότητες, ότι ούτως ή άλλως θέτει προϋποθέσεις, και ότι με το νομοσχέδιο απλώς αναγνωρίζεται “το δικαίωμα της γυναίκας να έχει ένα παιδί ή να διακόψει μια εγκυμοσύνη”. Και κάλεσε τους Αμερικανούς να εργασθούν για να μειωθεί ο αριθμός των αμβλώσεων. Όμως η επίσημη εφημερίδα της Αγίας Έδρας δεν ανέφερε ούτε την διαμαρτυρία πολλών καθολικών επισκόπων των ΗΠΑ που τόνιζαν ότι οι επιλογές του Ομπάμα, συγκρούοταν με θεμελιώδεις διδασκαλίες της εκκλησίας. Χαμηλοί τόνοι κρατήθηκαν και για την πολιτική της κυβέρνησης Ομπάμα στο θέμα των εμβρϋικών βλαστοκυττάρων στην οποία επίσης αντιτίθεται το Βατικανό. Αντίθετα την επομένη των εκλογών στις ΗΠΑ, ο Πάπας Βενέδικτος XVI “έσπασε” το πρωτόκολο, και έστειλε προσωπικό συγχαρητήριο τηλεγράφημα στον Ομπάμα και όχι ένα επίσημο διπλωματικό κείμενο την ημέρα της ανάληψης των καθηκόντων του. Ο “Osservatore Romano” χαιρέτισε με πρωτοσέλιδο δημοσίευμα την εκλογή του «σαν επιλογή που ενώνει και αποδεικνύει ότι η Αμερική είναι σε θέση να ξεπεράσει τις ρωγμές και τις διαρέσεις που μέχρι τώρα φάνταζαν αθεράπευτες» ενώ πρόσφατα “είδε θετικά” τις πρώτες 100 μέρες της νέας διακυβέρνησης και διέγνωσε ότι “δεν έχει επιβεβαιωθεί κάποια “ριζοσπαστική" κατεύθυνση" που είχε συζητηθεί κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας.
Μερικοί πιστεύουν ότι το κλειδί βρίσκεται στη μάζα των καθολικών ψηφοφόρων που αποτελούν μεγάλη δεξαμενή για τον Αμερικανό πρόεδρο. Εύκολη ερμηνεία. Πολύ μικρό θέμα για τόσο υψηλή πολιτική.
Η Μέση Ανατολή βρίσκεται πολύ ψηλά στην ατζέντα του Μπαράκ Ομπάμα. Η περιοχή όμως αυτή είναι το βασίλειο της “θεοπολιτικής” όπου οι θρησκείες καθορίζουν σε μεγάλο βαθμό τις πολιτικές επιλογές. Στην Ιερουσαλήμ έχουν εναποτεθεί θεολογικές και ιστορικές αποσκευές αιώνων. Ίσως το Βατικανό να είναι το μοναδικό Δυτικό ίδρυμα που μπορεί να μιλήσει τη γλώσσα της “θεοπολιτικής” με όλους.
Η θρησκεία χωρίζει αλλά μπορεί και να ενώσει αν δημιουργηθεί μια κοινή ψυχολογία για τις δειθνείς υποθέσεις.
Για το λόγο αυτό ακριβώς, ο πάπας Βενέδικτος 16ος μπορεί περισσότερο από κάθε άλλον Δυτικό ηγέτη να δράσει ως “peace maker” όπως είχε ονομαστεί και ο Βενέδικτος ο 15ος και ίσως δεν διάλεξε τυχαία αυτό το όνομα όταν ανέβηκε στο θρόνο της Ρώμης. Ίσως όλα αυτά να φανούν σύντομα τον ερχόμενο Ιούλιο όπου Ο Πάπας Βενέδικτος και ο πρόεδρος Ομπαμα, θα βρίσκονται στην Ιταλία για την Σύνοδο Κορυφής της Ομάδας των Οκτώ.


Η φωτογραφία είναι από, Dissent Is Cool’s Weblog
Βλέπε επίσης: Βατικανό – Ισραήλ : Μια δύσκολη σχέση

Όλα τα θέματα και περισσότερα στο http://www.antipolon.blogspot.com


Είναι κάτι περισσότερο από βέβαιο, ότι ο Πάπας Βενέδικτος ο 16ος κατά την πρόσφατη επίσκεψή του στο Ισραήλ έλπιζε σε μία βελτίωση των σχέσεων της Αγίας Έδρας με το Ισραήλ μετά την «έκρηξη» που πυροδότησε η απόφασή του τον περασμένο Ιανουάριο να επαναφέρει στους κόλπους της καθολικής εκκλησίας τον Επίσκοπο Ρίτσαρντ Γουίλιαμσον μια απόφαση αμφιλεγόμενη που προκάλεσε αντιδράσεις ακόμη και στο εσωτερικό της Καθολικής εκκλησίας. Ο αφορισμός είχε επιβληθεί το 1988 σε όλα τα μέλη της «αδελφότητας του Αγίου Πίου», στην οποία ανήκε ο Βρετανός επίσκοπος μια παραδοσιοκρατική θρησκευτική οργάνωση που είχε καταγγείλει την Β Βατικανή Σύνοδο, σαν προϊόν συνομωσίας «σιωνιστών και κομμουνιστών».
Λίγες μέρες όμως πριν την άρση του αφορισμού, μιλώντας στη Σουηδική τηλεόραση ο Ρίτσαρντ Γουίλιαμσον, είχε αποκαλέσει "μύθο" το ολοκαύτωμα, λέγοντας ότι οι νεκροί δεν ξεπέρασαν τις 300.000». Οι αντιδράσεις ήταν απρόσμενα έντονες και ίσως για πρώτη φορά το Βατικανό, κατάλαβε τη δύναμη του διαδικτύου. Ανάμεσά στις έντονες και παγκόσμιες διαμαρτυρίες που ακολούθησαν και 50 μέλη του Αμερικανικού Κογκρέσου του κόμματος των Δημοκρατικών.
Ο Πάπας έσπευσε να αποδοκιμάσει τις δηλώσεις του επισκόπου και να διευκρινίσει ότι δεν τις γνώριζε όταν έπαιρνε την απόφαση για την άρση του αφορισμού αλλά το κλίμα δεν βελτιώθηκε.
Στα μέσα Φεβρουαρίου λίγες μέρες πριν ανακοινωθεί επίσημα το ταξίδι του Πάπα Βενέδικτου στους Αγίους Τόπους, ο γνωστός ισραηλινός κωμικός Yair Shlein, είπε στο κανάλι 101 ότι, "αν οι χριστιανοί αρνούνται το ολοκαύτωμα τότε και εμείς μπορούμε να τους δώσουμε ένα μάθημα" και παρουσίασε κόμικ στο οποίο αναφέρονταν, "ότι ο Ιησούς πέθανε στα 40 γιατί είχε παχύνει και δεν μπορούσε να περπατήσει στο νερό και ότι η Μαρία τα είχε με ένα συμμαθητή της στο σχολείο". Κι’ αυτό λίγες μέρες μετά το περιστατικό όπου αντίτυπα της Καινής Διαθήκης κάηκαν δημοσίως στο προαύλιο της Συναγωγής Or Yehuda. Οι αντιδράσεις όλων των εκκλησιών ήταν έντονες, η κυβέρνηση του Ισραήλ εξέφρασε τη λύπη της και το κανάλι αναγκάστηκε να ζητήσει συγνώμη.
Ο Πάπας Βενέδικτος, με την άφιξή του στο αεροδρόμιο του Τελ Αβίβ, μίλησε για τα 6 εκατομμύρια των Εβραίων που σκοτώθηκαν στο Ολοκαύτωμα. Στο Μνημείο των Θυμάτων του Ολοκαυτώματος, στο περίφημο Γιάντ Βασέμ, το κύριο σημείο της ομιλίας του αφορούσε στην ανάγκη διατήρησης της μνήμης των θυμάτων του Ολοκαυτώματος και όχι "της λήθης", όπως εξήγησε.
Οι Ισραηλινοί όμως ήταν ψυχροί. Ίσως και κάτι περισσότερο. «Με όλον τον σεβασμό στην Αγία έδρα, δεν μπορούμε να αγνοήσουμε το βάρος που φέρει ως νεαρός Γερμανός που εντάχθηκε στη Χιτλερική Νεολαία και ως άτομο που εντάχθηκε στον στρατό του Χίτλερ, ο οποίος ήταν ένα εργαλείο εξόντωσης", δήλωσε σήμερα, επικρίνοντας τον Πάπα για την ομιλία του τη Δευτέρα στο Γιαντ Βασέμ,» είπε μιλώντας στο Ισραηλινό ραδιόφωνο ο πρόεδρος του Κοινοβουλίου, Ρόιβεν Ρίβλιν. «Ήρθε και μας είπε, σαν να ήταν ιστορικός, κάποιος που κοιτάζει από το περιθώριο, για πράγματα που δεν θα έπρεπε να είχαν συμβεί. Τι μπορεί να κάνει κανείς; Δεν ήταν μέρος των πραγμάτων αυτών»; Ο Ιησουίτης Επίσκοπος Φεντερίκο Λομπάρντι, εκπρόσωπος Τύπου του Πάπα, έδωσε μια επικοινωνιακή μάχη με τα διεθνή ΜΜΕ για να πείσει ότι η ένταξη του Ποντίφηκα σε ένα μη στρατιωτικό σώμα ήταν αναγκαστική και ότι εκείνη την εποχή υπήρχε ναζιστικό διάταγμα που καθιστούσε υποχρεωτική τη συμμετοχή στο χιτλερικό νεολαιΐστικο κίνημα. Στο Γιάντ Βασέμ, υπάρχει η εικόνα του Πάπα Πίου του 12ου συνοδευόμενη από μία αμφιλογία για το ρόλο του στο θέμα του Ολοκαυτώματος. Βέβαια οι διοργανωτές της επίσκεψης του Πάπα Βενέδικτου στο Μουσείο, φρόντισαν, για διπλωματικούς λόγους, κατά την επίσκεψή του εκεί να μην μπορεί να τη δει.
Πολλοί κατηγορούν τον Πίο τον 12 ο, (1876-1958) πως παρ΄ότι το Βατικανό πολιορκήθηκε από εκκλήσεις να καταδικάσει τις γερμανικές φρικαλεότητες παρέμεινε σιωπηλό με το επιχείρημα της ουδετερότητος ή περιορίστηκε στο να καταδικάζει τις αδικίες γενικά. Προστάτεψε ένα μικρό αριθμό Εβραίων ενθαρρύνοντας κάποιους ιδιώτες να παραχωρήσουν άσυλο.
Σαν αντίλογο, οι ιστορικοί αναφέρουν πολλούς λόγους για τους οποίους ο Πάπας Πίος ΧΙΙ δεν θα μπορούσε να υποστηρίξει δυναμικά και δημόσια τους Εβραίους: Τα αντίποινα των Ναζί, ο φόβος πως θα μπορούσε να προκαλέσει σχίσμα μεταξύ των καθολικών της Γερμανίας, η ιδέα ότι η μη δημόσια παρέμβαση θα μπορούσε να επιτύχει περισσότερα, η παραδοσιακή ουδετερότητα της εκκλησίας αλλά και ο φόβος της ανόδου του κομμουνισμού αν έχαναν οι Ναζί. Το 1999 συστήθηκε διεθνής Επιτροπή από Εβραίους και Καθολικούς (ICJHC), για να μελετήσει το ζήτημα, αλλά ομόφωνο πόρισμα δεν υπάρχει. Από την εκλογή του ο Πάπας Βενέδικτος ο 16ος, προσπάθησε να γεφυρώσει τα ψυχικά χάσματα συνεχίζοντας το έργο του προκατόχου του Ιωάννη Παύλου του 2ου. Μιλώντας το Μάιο του 2006, στο στρατόπεδο στο Μπίρκεναου της Πολωνίας, κοντά στο σημείο όπου οι Εβραίοι οδηγούνταν στα κρεματόρια του Άουσβιτς, ο επικεφαλής της ρωμαιοκαθολικής εκκλησίας μίλησε για «συγγνώμη και συμφιλίωση,» μια ικεσία προς το ζώντα Θεό να μην αφήσει ποτέ να ξανασυμβεί αυτό». Το Σεπτέμβριο του επόμενου χρόνου, επισκεπτόμενος την Αυστρία, τίμησε τα θύματα του ολοκαυτώματος, εκφράζοντας τη «λύπη, τη μεταμέλειά του και τη φιλία του». Όμως στις αρχές του 2008 το Βατικανό παρ’ ολίγο να απέχει από τις εκδηλώσεις για τη μνήμη του ολοκαυτώματος επειδή συνεχιζόταν οι επικρίσεις για τη στάση του Πάπα Πίου 12ου. Η αλήθεια είναι ότι το Βατικανό δεν είδε ποτέ με συμπάθεια τη μετακίνηση των Εβραίων της Ευρώπης στην Παλαιστίνη μετά τον πόλεμο. Πλήρεις διπλωματικές σχέσεις με το Ισραήλ υπάρχουν μόλις από το 1993. Αλλά όπως δήλωσε κάποτε ο πρώτος πρέσβης του Βατικανού Καρδινάλιος Pietro Sambi (σήμερα Νούτσιος του Πάπα στις ΗΠΑ), “αν πρέπει να είμαι ειλικρινής, οι σχέσεις μεταξύ της Καθολικής Εκκλησίας και του κράτους του Ισραήλ ήταν καλύτερα όταν δεν υπήρχαν διπλωματικές σχέσεις». Το Ισραήλ δεν έχει ικανοποιήσει αιτήματα της Αγίας Έδρας όπως οι άρση των ταξιδιωτικών περιορισμών σε κληρικούς παλαιστινιακής καταγωγής που ταξιδεύουν προς και γύρω από τη Δυτική Όχθη, οι φοροαπαλλαγές για ιδιοκτησίες της εκκλησίας στους Αγίους Τόπους, αλλά και η επιστροφή ιδιοκτησιών που ανήκαν στην εκκλησία και έχουν απαλλοτριωθεί από το κράτος. Τον περασμένο Ιανουάριο και κατά τη διάρκεια των επιχειρήσεων του Ισραήλ στη Γάζα ο Καρδινάλιος Μαρτίνο, επικεφαλής του Ποντιφικού Συμβουλίου για την Δικαιοσύνη και την Ειρήνη στο Βατικανό, μιλώντας στην διαδικτυακή ιταλική εφημερίδα "Ιλ Σουσιντιάριο" είχε πει ότι «οι συνθήκες ζωής στην Γάζα, μοιάζουν όλο και περισσότερο με στρατόπεδο συγκέντρωσης", για να εισπράξει την αντίδραση του Ισραηλινού υπουργού Εξωτερικών, Ιγκάρ Παλμόρ πως «δανείζεται τις εκφράσεις του από την προπαγάνδα της Χαμάς ενώ αγνοεί τα αναρίθμητα εγκλήματα της, τα οποία έχουν σταματήσει την διαδικασία της ειρήνης». Λίγο νωρίτερα τον ίδιο μήνα, οι ραβίνοι της Ιταλίας, είχαν ανακοινώσει ότι δεν πρόκειται να συμμετάσχουν στην «Ημέρα του Εβραϊσμού», που η Καθολική Εκκλησία οργανώνει για τις 17 Ιανουαρίου. Και ο λόγος; Η απόφαση του Πάπα Βενέδικτου, να επαναφέρει την προσευχή της Μεγάλης Παρασκευής, υπέρ του «εκχριστιανισμού των Εβραίων». Μάταια το Βατικανό προσπάθησε να διευκρινίσει, ότι «οι αδελφοί Εβραίοι δεν πρέπει να ανησυχούν γιατί η προσευχή pro Judaeis είναι καθαρά εσχατολογική, και συνδέεται με την τελική θεϊκή κρίση» Μόλις πάτησε το πόδι του στο Ισραήλ ο Πάπας, μίλησε για ανεξάρτητο Παλαιστινιακό κράτος. Επισκέφθηκε στρατόπεδο προσφύγων στη Δυτική Όχθη ενώ στη Βηθλεέμ χαρακτήρισε το διαβόητο τείχος, «στοιχείο διαίρεσης» και εξέφρασε την ελπίδα «να εκλείψουν κάποτε οι εθνοτικοί, πολιτιστικοί, και θρησκευτικοί λόγοι που οδήγησαν σε αυτή τη διαίρεση». Ο Πάπας Βενέδικτος απηύθυνε έκκληση για "απόρριψη της καταστροφικής δύναμης του μίσους».
Στη Ναζαρέτ, μίλησε για την ανάξκη «της απόρριψης της καταστροφικής δύναμης του μίσους και των προκαταλήψεων, που σκοτώνει την ψυχή των ανθρώπων πριν σκοτώσει το σώμα τους». Νίκησε στους 5.000 περίπου πρόσφυγες του καταυλισμού Αιντα, και συναντήθηκε με τον Παλαιστίνιο πρόεδρο Αμπου Αμπάς. Ο πρωθυπουργός του Ισραήλ Μπέντζαμιν Νετανιάχου, απλώς παρέστη στην υποδοχή του Πάπα και αναχώρησε εσπευσμένα για την Αίγυπτο και από κει για την Ιορδανία.
Το Βατικανό βλέπει τα πράγματα διαφορετικά. Εκείνο που κυρίως βλέπει είναι ότι οι σπουδαίες χριστιανικές κοινότητες της Μέσης Ανατολής με τον ιδιαίτερο πολιτισμό, που κάποτε ήκμαζαν και αποτελούσαν το φυσικό ανάχωμα της Ευρώπης έναντι του Ισλάμ, σήμερα δεν υπάρχουν και σε ορισμένες περιπτώσεις κινδυνεύουν να εξαφανιστούν.
Βλέπε επίσης:
Το Βατικανό διαμαρτύρεται για αντιχριστιανική εκπομπή στο Ισραήλ
Αντιδράσεις προκάλεσε η απόφαση του Πάπα Βενέδικτου, για τον επίσκοπο Williamson.
Νέα περίοδος στις σχέσεις Αγίας Έδρας και Ισραηλιτών
Οι εβραίοι της Γαλλίας παρακολουθούν με αγωνία την κατάσταση δηλώνει στη Φιγκαρό ο Μέγας Ραβίνος.
"Με στρατόπεδο συγκέντρωσης" παρομοίασε την Γάζα το Βατικανό. Είναι μια "έκφραση βγαλμένη από την προπαγάνδα της Χαμάς" λέει το Ισραήλ
50 τζαμιά και 50 συναγωγές σε πρόγραμμα αδελφοποίησης

"Η Ευρώπη θα μπορούσε να γίνει εργαστήριο για την ειρηνική συνύπαρξη"

Με κεντρικό θέμα «Συγκρούσεις στη Μέση Ανατολή και στη Νότια Ασία. Τί μπορεί να κάνει η Ευρωπαϊκή Ένωση», συνήλθε από τις 18 ως τις 20 Μαρτίιου στο Μπορντώ η εαρινή Γενική Συνέλευση της COMECE (Επιτροπής καθολικών Ιεραρχιών των κρατών της Ενωμένης Ευρώπης). Παράλληλα εγκαινιάστηκαν τα νέα κτίρια της Επιτροπής με λειτουργία στο παρεκλήσι των Αγίων Βενεδίκτου και Βενεδίκτης του Σταυρού, που βρίσκεται στην είσοδο του κτιρίου προεξάρχοντος του Αρχιεπισκόπου Βρυξελλών Καρδιναλίου Danneels.
ο Πρόεδρος του COMEC, Σεβ/τος Adrianus van Luyn, επίσκοπος του Ρόττερνταμ, εξέφρασε την ευχή ότι το νέο αυτό σπίτι θα εξυπηρετήσει την ψυχή και την ενότητα της Ευρώπης.

Ο Ευρωπαίος Επίτροπος Vladimir Spidla τόνισε τη σημασία που “έχει η ύπαρξη ενός τέτοιου χώρου ανταλλαγής απόψεων σχετικά με ζητήματα τα οποία είναι, στο επίκεντρο της οικοδόμησης μιας κοινωνικής Ευρώπης και οι εκκλησίες μπορούν να φωτίσουν όλο το φάσμα των ζητημάτων αυτών".

Από την πλευρά του ο εκπρόσωπος του Ευρωπαϊκού Κοινοβούλιου Γερμανός ευρωβουλευτής Ingo Friedrich, παρατήρησε ότι “οι Εκκλησίες ήταν και παραμένουν σημαντικοί και αξιόπιστοι εταίροι για τη χάραξη πολιτικής”.
Οι βασικοί εισηγητές ήταν ο π. Klaus Krämer ο κ. Christian Jouret εκ μέρους της Γραμματείας του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου ο Γενικός Γραμματέας του ΝΑΤΟ κ. Jaap de Hoop Scheffer που ενημέρωσε το Συμβούλιο για την κατάσταση που επικρατεί στο Αφγανιστάν καθώς και ο κ. Othmar Öhring, που παρουσίασε έκθεση για την κατάσταση των Ανθρωπίνων Διακαιωμάτων στην Τουρκία. Μετά την ομιλία του κ. Othmar Öhring ο Έλληνας Αρχιεπίσκοπος των εν Αθήναις Καθολικών,
κ. Νικόλαος βρήκε την ευκαιρία να αναφερθεί στο θέμα της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης, η οποία παραμένει επί τόσα χρόνια κλειστή και στερεί τη δυνατότητα στο Οικουμενικό Πατριαρχείο να μορφώνει νέους κληρικούς.
Η COMECE ενέκρινε επίσης μια δήλωση σε σχέση με τις ευρωπαϊκές εκλογές της 4ης-7ης Ιουνίου 2009 με την οποία καλεί “τους πολίτες της ΕΕ, και ιδίως τους Χριστιανούς, να ασκήσουν τα δικαιώματά τους ως ψηφοφόροι, προκειμένου να συμβάλουν σε μια Ευρωπαϊκή Ένωση όπου “όλοι οι Ευρωπαίοι θα αισθανθούν σαν το κοινό τους σπίτι”".
Σε συνέντευξή του στο δίκτυο “Servizio informazione Religiosa” στο περιθώριο των εργασιών ο Αρχιεπίσκοπος του Μπορντό Jean Pierre Ricard, τόνισε ότι, «η Ευρώπη έχει μια μοναδική ευθύνη: μπορεί να μετατραπεί σε ένα εργαστήριο, όπου χριστιανοί και μουσουλμάνοι έχουν τη δυνατότητα να αποδείξουν στον κόσμο ότι είναι πράγματι δυνατόν να ζήσουν μαζί, αρμονικά, με ένα τρόπο που να βασίζεται στην αμοιβαία κατανόηση και το σεβασμό στο συνάνθρωπο».
Οι Ευρωπαϊκές εκκλησίες, βρίσκονται αντιμέτωποι με την αυξανόμενη παρουσία των μουσουλμανικών πληθυσμών στις ευρωπαϊκές χώρες. “Η παρουσία τους αλλάζει τον παραδοσιακό ιστορικό, πολιτιστικό και θρησκευτικό υπόβαθρο της Ευρώπης, ότι πριν από μερικές δεκαετίες κυριαρχούσε ο χριστιανισμός”, τόνισε ο Αρχιεπίσκοπος Ricard.

Πηγές:

COMMISSIO EPISCOPATUUM COMMUNITATIS EUROPENSIS

http://www.comece.org/comece.taf?_function=news&_sub=&id=2&language=en

Η ΚΑΘΟΛΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

http://www.cen.gr/index.php?option=com_content&task=view&id=416&Itemid=1

Ακόμη τρεις χριστιανοί δολοφονήθηκαν στο Ιράκ. Θύματα θρηκευτικής βίας και τυφλού μίσους

Τρεις χριστιανοί δολοφονήθηκαν σε διαφορετικές πόλεις του Ιράκ τη νύχτα της περασμένης Κυριακής. Η Susan Latif David και η πεθερά της, Muna Banna David, Χαλδαίοι Καθολικοί, δολοφονήθηκαν από άγνωστους οπλοφόρους μέσα στο σπίτι τους στο Κιρκούκ. Την ίδια νύχτα σε άλλο σημείο της πόλης δολοφονήθηκε από αγνώστους ο Ορθόδοξος Σύριος, Bassel (Βασίλειος) Shada, ενώ τραυματίστηκαν ο αδελφός του, Thamir, και ο πατέρας του Yousif. Σε δηλώσεις του ο Καθολικός Αρχιεπίσκοπος Louis Sako, χαρακτήρισε τις δολοφονίες προμελετημένες και υποστήριξε ότι τα θύματα χτυπήθηκαν εξαιτίας της θρησκείας τους και οι δράστες είχαν σαν στόχο να τους αναγκάσουν να φύγουν.
Η κηδεία των θυμάτων, πραγματοποιήθηκε σήμερα Τρίτη στον καθεδρικό ναό της Ιεράς Καρδίας στο Κιρκούκ, και την παρακολούθησαν συντετριμμένοι εκατοντάδες χριστιανοί του Ιράκ. (φωτό).
Την αλληλεγγύη του προς τη Χριστιανική κοινότητα εξέφρασε ο Ιρακινός αντιπρόεδρος Adel Abdul Mahdi, που κάλεσε τους Χριστιανούς «να μην εγκαταλείψουν τη χώρα», και ζήτησε από τη διεθνή κοινότητα για «υποστήριξη στις προσπάθειες εναντίον της τρομοκρατίας». Οι επιθέσεις αυτές έγιναν μετά ένα μήνα μετά τις δολοφονίες πέντε χριστιανών μεταξύ 31 Μαρτίου και 4 Απριλίου στο Κιρκούκ, τη Μοσούλη και τη Βαγδάτη.

Ο Αρχιεπίσκοπος Sako είχε τότε προειδοποιήσει ότι η πιθανή αποχώρηση των στρατευμάτων των ΗΠΑ από την περιοχή είναι πιθανό να τη βυθίσει τη χώρα «στην εμφύλια σύγκρουση».
Τα περιστατικά μπορεί να συνδέονται με τη συνεχιζόμενη αβεβαιότητα για το πολιτικό μέλλον του Κιρκούκ το οποίο βρίσκεται στην ημιαυτόνομη Κουρδική περιοχή και είναι αμφίβολο εάν θα παραμείνει υπό τον έλεγχο της Βαγδάτης.

Πηγές:
http://www.catholic.org/international/international_story.php?id=33376
china view
http://news.xinhuanet.com/english/2009-04/27/content_11267833.htm

Το μόνο που κάνουν οι Σομαλοί πειρατές είναι να υλοποιούν τα δόγματα της Τζιχάντ

Του Raymond Ibrahim

Δημοσιεύτηκε στο Pazamas Media στις 17 Απριλίου 2009

Κατά τη διάρκεια μιας πρόσφατης πειρατείας στη θάλασσα της Σομαλίας, ο Αμερικανός πλοίαρχος Ρίτσαρντ Φίλιπς, είχε κρατηθεί σαν όμηρος από τους πειρατές.
Ο Charles Krauthammer, αναλυτής του δικτύου Fox News, κατέληξε με βεβαιότητα στο συμπέρασμα, ότι «τα καλά νέα είναι ότι αυτοί, (οι πειρατές) δεν είναι οπαδοί της τζιχάντ. Εάν τους ομήρους είχαν συλλάβει μαχητές της τζιχάντ, τότε θα επρόκειτο για μια παρτίδα θανάτου. Αλλά οι άνθρωποι αυτοί δεν ενδιαφέρονται να γίνουν μάρτυρες, νοιάζονται μόνο για τα χρήματα».
Στην πραγματικότητα, το μόνο καλό νέο είναι ότι ο Ρίτσαρντ Φίλιπς, τελικά διασώθηκε. Τα κακά νέα είναι ότι αυτοί που δείχνουν να είναι μια συμμορία πειρατών, που αναζητούν τη λεία τους ανοικτή θάλασσα μπορεί στην πραγματικότητα να έχουν σχέση με την τζιχάντ, όπως προκύπτει τόσο από την ισλαμική θεολογία όσο και από την Ισλαμική ιστορία.
Πράγματι, η πρώτη τζιχάντ που αντιμετώπισε το νεοσύστατο τότε κράτος των ΗΠΑ, ήταν ο πόλεμος με τους Μπαρμπαρίνους πειρατές στα ανοικτά των ακτών της Βόρειας Αφρικής (ήταν στις αρχές του 1801, ακριβώς 200 χρόνια πριν από την 11η Σεπτεμβρίου 2001). Γράφοντας στην τριμηνιαία επιθεώρηση «Μέση Ανατολή» ένα χρόνο πριν οι πειρατές της Σομαλίας γίνουν πρωτοσέλιδο, ο Αμερικανός πλοίαρχος Melvin Ε. Lee (και ποιος ξέρει εκτός από τις θεωρίες τι μπορεί να έχει μάθει στην πράξη, (εκτός από τις θεωρίες) ο πλοίαρχος Phillips, αναφέρει: «Αυτό που διαπίστωσαν οι Αμερικανοί και οι Ευρωπαίοι, ήταν πως οι ηγέτες των Μπαρμπαρίνων θεωρούσαν την πειρατεία, σα νόμιμη τζιχάντ. Ο πρόεδρος Θωμάς Τζέφερσον είχε κάποτε στο Παρίσι μια σχετική συνομιλία με τον Πρέσβη της Τρίπολης Abdrahaman, κατά την οποία άκουσε, ότι, σύμφωνα με το Κοράνι, όλοι οι χριστιανοί είναι αμαρτωλοί, ήταν “δικαίωμα καθήκον κάθε μουσουλμάνου να τους πολεμά, όπου τους έβρισκε και αν μπορούσε να τους υποδουλώνει”».
Και συνεχίζει: «Μία από τις μεγαλύτερες προκλήσεις που αντιμετωπίζουν σήμερα όσοι χαράζουν τις πολιτικές είναι η αντικειμενική θεώρηση της πορείας της Ισλαμικής Τζιχάντ στους αιώνες και η ανάπτυξη μιας στρατηγικής που θα οδηγήσει τη Δύση σε μία ρεαλιστική πολιτική απέναντι στο φαινόμενο αυτό. Η αδυναμία μας να κατανοήσουμε τις ρίζες της Τζιχάντ, είναι αποτέλεσμα ενός ηθικού σχετικισμού που έχει εξέχουσα θέση στη σύγχρονη δυτική φιλελεύθερη σκέψη».
Το τελευταίο αυτό σημείο είναι ιδιαίτερα χαρακτηριστικό. Ενώ η ηγεσία των ΗΠΑ είναι σε θέση να μιλά για την ιστορία μπορεί και να την διαστρεβλώνει μέσω αυτού του «ηθικού σχετικισμού». στόμα ιστορία, το ίδιο συμβαίνει με τη συνήθεια που στρεβλώνουν το παρελθόν μέσω αυτών "ηθικό σχετικισμό."
Η Hillary Clinton, για παράδειγμα, σε μια συνέντευξη Τύπου σχετικά με την απαγωγή του Αμερικανού πλοιάρχου στη Σομαλία, είχε κάνει μια ενδιαφέρουσα αναφορά στο πόλεμο με τους Μπαρμπαρίνους, λέγοντας, και εδώ γελάνε, ότι όπως η Αμερική είχε συνεργαστεί τότε με το Μαρόκο, «και εργάστηκαν από κοινού για την καταπολέμηση της πειρατείας, στα ανοικτά του Μαρόκου, έτσι θα εργαστούμε και τώρα για να σταματήσει αυτό το είδος της εγκληματικής δραστηριότητας οπουδήποτε στην ανοιχτή θάλασσα».

Αν βάλουμε τα ιστορικά ανέκδοτα στην άκρη, θα πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι, σε γενικές γραμμές, η τζιχάντ έχει διάφορες εκφάνσεις. Ότι δεν περιορίζεται σε γενειοφόρους που εφορμούν στις μάχες ουρλιάζοντας «Allah Akbar» ή ενεδρεύουν στις σπηλιές του Αφγανιστάν. Υπάρχει και η Τζιχάντ της γλώσσας δηλαδή της προπαγάνδας και, αντίστοιχα, μία από τις σημαντικότερες μορφές της τζιχάντ, ή «τζιχάντ χρημάτων." Όταν ο μουσουλμάνος υποστηρίζει με χρήματα το έργο της ένοολης τζιχάντ, εκπληρώνει το καθήκον του με τον καλύτερο τρόπο, όπως υποστηρίζεται σε πολλούς στίχους του Κορανίου (βλ. 9:20, 9:41, 9:60, 49:15, και 61:10-11) αλλά στις ερμηνείες τους.

Ο ίδιος ο Μωάμετθ με ένα κανονικό Hadith (συλλογή του al-Tirmidhi), είπε: "Αυτός που εξοπλίζει έναν Mujahid θα λάβει το μισθό του από τον Αλλάχ σα να είναι ο ίδιος Mujahid». Επιπλέον, η ναυτική τζιχάντ, που στη Δυτική ορολογία είναι γνωστή σαν «πειρατεία», ανήκει στα αμαρτήματα που συγχωρούνται αν γίνονται στα πλαίσια του πολέμου κατά των απίστων. Και όπως και ο στρατιώτης Mujahid, ο πειρατής θα λάβει στον Παράδεισο διπλή ανταμοιβή. (βλ. Majid Khadduri War and Peace in the Law of Islam, p. 113).). Υπάρχει και κάτι περισσότερο. Ο Ισλαμικός νόμος, (Σαρία), και ερμηνεύει σε μεγάλο βαθμό τον τρόπο που υλοποιούν τη τζιχάντ, οι ισλαμιστές στην ηπειρωτική Σομαλία τις απαγωγές την απαίτηση καταβολής λίτρων και τη δουλεία.
Η πολιτική ηγεσία των ΗΠΑ θα πρέπει να κατανοήσει αυτή τη διάσταση καθώς θα χειρίζεται την τύχη των 200 ομήρων που κρατούν οι Σομαλοί αντάρτες.
Σύμφωνα με τη Σαρία, υπάρχουν μόνο τέσσερις τρόποι για να μεταχειριστεί κάποιος τον όμηρο που προέρχεται από τους «απίστους»: 1) η εκτέλεση, 2) εξανδραποδισμός, 3) Ανταλλαγή με μουσουλμάνους που είναι κρατούμενοι ή 4) με αντάλλαγμα τα λύτρα. Όσοι όμηροι δεν είχαν κάποια τύχη ανάλογη με αυτές τις εκδοχές παραμένουν σκλάβοι των Σομαλών.
Αυτό είναι ιδιαίτερα εμφανές στην περίπτωση της Καναδού δημοσιογράφου Amanda Lindhout, που βρίσκεται όμηρος στα χέρια των Σομαλών που ζητούν δυόμιση εκατομμύρια δολάρια σα λύτρα. Η Amanda Lindhout είχε απαχθεί πριν οκτώ μήνες, είχε βιαστεί και φυλακιστεί από τους Σομαλούς ισλαμιστές που την θεωρούν σήμερα «ιδιοκτησία» τους - ή, σύμφωνα με τα λόγια του Κορανίου (4:3), είναι ma malakat aymankum, δηλαδή περιουσιακό στοιχείο εκείνου που την απέκτησε στον πόλεμο με την ισχύ της Τζιχάντ.
Ο όρος (ghanima) αφορά ειδικά για εκείνα που αποκτήθηκαν με τη βία από μη μουσουλμάνους. Περιλαμβάνει, ωστόσο, όχι μόνο περιουσία (κινητή ή ακίνητη), αλλά και πρόσωπα, είτε με την ιδιότητα του asra (αιχμάλωτοι πολέμου) ή του SABI (γυναίκες και παιδιά).

Αν ο δούλος είναι γυναίκα, ο ιδιοκτήτης έχει το δικαίωμα να διατηρεί σεξουαλική σχέση μαζί της, χρησιμοποιώντας την σαν «παλλακίδα». (Khadduri, σ. 119, 131). Τέλος, για τους αναγνώστες εκείνους που αρνούνται να ερμηνεύουν τα γεγονότα της σύγχρονης εποχής υπό το πρίσμα «απηρχαιωμένων» ιστορικών στοιχείων ή απόκρυφων θρησκευτικών δογμάτων ιδού μια έκθεση των Reuters τον Αύγουστο του 2008 που αποκαλύπτει αυτό που οι αναλυτές ακόμη απορρίπτουν, ότι οι συμμορίες των πειρατών της Σομαλίας, μπορεί να έχουν άμεση σχέση με την ηπειρωτική χώρα, αν όχι με τη διεθνή Τζιχάντ. Η έκρηξη των κρουσμάτων της πειρατείας που παρατηρούμε αυτό το μήνα στα ανοικτά των ακτών της Σομαλίας, είναι η αυξανόμενη χρηματοδότηση της εξέγερσης στην ξηρά, όπως τα λύτρα των αεροπειρατειών που κατέληγαν στους ισλαμιστές αντάρτες.

Σύμφωνα με τις πληροφορίες μας, τα χρήματα που αποκτώνται από την πειρατεία και χρησιμοποιούνται για την υποστήριξη της οργάνωσης al-Shabaab στην ξηρά. Η Al-Shabaab («Η νεολαία»), είναι φυσικά, η Αλ Κάιντα και είναι στενά συνδεδεμένη με τους ισλαμιστές που έχουν αναλάβει σήμερα την εξουσία στη Σομαλία. Έτσι, ακόμη και αν συμφωνήσουμε με τα λόγια του Krauthammer, ότι «αυτά τα παιδιά δεν ενδιαφέρονται για το μαρτύριο, αλλά για το χρήμα», τα γεγονότα παραμένουν. Ανεξάρτητα από τα «πραγματικά» κίνητρα, ένα μέρος των χρημάτων, το μεγαλύτερο, χρησιμοποιείται για την χρηματοδότηση της τζιχάντ. Και εκείνοι οι «πειρατές» που σκοτώθηκαν από τους στρατιώτες των ΗΠΑ (τους «απίστους») είναι πολύ πιθανό να χαρακτηρίζονται από τους συντρόφους τους «μάρτυρες».
Μήπως αυτό σημαίνει ότι όλοι οι πειρατές που χρηματοδοτούν τους μουσουλμάνους μαχητές είναι ενταγμένοι στην τζιχάντ και επιδιώκουν διακαώς να γίνουν «μάρτυρες»; Όχι βέβαια. Αλλά είναι μια υπόμνηση ότι αυτό που μπορεί να φαίνεται στους Αμερικανούς ως «εγκληματικές δραστηριότητες» σύμφωνα με τη διατύπωση της Hillary έχει μακρά παράδοση και, μέσα σε ένα ισλαμιστικό πλαίσιο, μπορεί να γίνει η μέθοδος για την υλοποίηση αυτής της τρέλας. Από την εποχή του Μωάμεθ του 7ου μέχρι τους Μπαρμπαρίνους πειρατές και τη σύγχρονη πειρατεία των Σομαλών, υπάρχει μια αλυσίδα από επιδρομές και μουσουλμανικές κατακτήσεις. Και μπορεί η σύγχρονη πειρατεία στις ακτές της Σομαλίας να ξεκίνησε από την επιθυμία για λεηλασία και προσπορισμό πλούτου και όχι από την θρησκεία καθεαυτή αλλά εφόσον τα δόγματα της Τζιχάντ συνεχίζουν να επενδύουν τις εγκληματικές συμπεριφορές με τον μανδύα της ευηποληψίας και της ευλάβειας, οι δραστηριότητες αυτές θα εντάσσονται στα πλαίσια του «ιερού πολέμου» ανεξάρτητα από το αρχικό τους κίνητρο.

Το αρχικό κείμενο δημοσιεύεται στη διεύθυνση:

http://pajamasmedia.com/blog/what-piracy-this-is-the-same-old-jihad/

Ο Raymond Ibrahim είναι ο διευθυντής του Φόρουμ στη Μέση Ανατολή Middle East Forum και συγγραφέας του έργου Al Qaeda Reader, ενώ έχει μεταφράσει και συγγράψει πολλά κείμενα για τη θρησκευτική προπαγάνδα.

Βλέπε επίσης:

Ένας εύκολος στόχος.

Εξτρεμιστές που εκπαιδεύτηκαν στα στρατόπεδα της Σομαλίας επιστρέφουν στην Ευρώπη

Ένας εύκολος στόχος.

Του Michael Rubin*

Στις 13 Απριλίου η Roxana Saberi, μια 31χρονη Ιρανοαμερικανή δημοσιογράφος, κάθισε στο εδώλιο ενός ιρανικού επαναστατικού δικαστηρίου, προκειμένου να αντιμετωπίσει κατηγορίες για κατασκοπεία σε βάρος της χώρας και υπέρ των Ηνωμένων Πολιτειών. Στις 18 Απριλίου το δικαστήριο βρήκε τη Saberi ένοχη για όλες τις κατηγορίες και την καταδίκασε σε κάθειρξη οκτώ ετών.
Η υπόθεση μοιάζει με εκείνη της Farzad Bazoft της δημοσιογράφου που εκτελέστηκε από τον «φιλοδυτικό» Σαντάμ Χουσεΐν το 1990. Είναι χρήσιμο να συγκρίνουμε τις δύο περιπτώσεις, και να αναρωτηθούμε κατά πόσο η Δύση μπορεί να σήμερα να αποφύγει στην περίπτωση του Ιράν τα ίδια λάθη που έκανε με τον Σαντάμ Χουσεΐν σχεδόν δύο δεκαετίες πριν.
Οι κατηγορίες εναντίον της Saberi είναι κατασκευασμένες. Απλά ήταν ο εύκολος στόχος. Ήταν ο εύκολος στόχος και συνελήφθη γιατί πρόβαλε μια διπλωματική δήλωση. Από το 2003, η Saberi εργάστηκε σαν ανεξάρτητη δημοσιογράφος, και δημοσίευσε πολλά θέματα στις εκπομπές του BBC, του Fox, και του NPR.
Οι περισσότεροι από τους δυτικούς δημοσιογράφους που εργάζονται στην Ισλαμική Δημοκρατία αυτολογοκρίνονται για να μπορέσουν να μείνουν στη χώρα και να κάνουν τη δουλειά τους.

Τα Υπουργεία Πληροφοριών, Εξωτερικών και Πολιτισμού και τού Ισλαμικού Προσανατολισμού έχουν συντάξει «μαύρες λίστες» ξένων υπηκόων και παρακολουθούν τους δημοσιογράφους που δημοσιεύουν θέματα το περιεχόμενο των οποίων δεν αρέσει στις ιρανικές αρχές. Η θεώρηση της βίζας είναι ένα σπάνιο αγαθό στο Ιράν ακόμη και για όσους δεν είναι δημοσιογράφοι και δεν είναι λίγες οι φορές που οι άδειες παραμονής ξένων δημοσιογράφων δεν ανανεώνονται ή ανακαλούνται.
Η Saberi, ξέφευγε από τις δυσκολίες αυτές χρησιμοποιώντας στα ταξίδια της ιρανικό διαβατήριο. Όμως ούτε αυτό ήταν ακίνδυνο.
«Η γυναίκα αυτή μπήκε στη χώρα σαν πολίτης του Ιράν. Διαθέτει ιρανικό διαβατήριο. Ακόμη και αν έχει και άλλη ιθαγένεια, αυτό δεν θα επηρεάσει τον τρόπο με τον οποίο θα αντιμετωπίσουμε την περίπτωση της» είπε ο εισαγγελέας, Χασάν Haddad.
Αμερικανοί αξιωματούχοι έχουν διαμαρτυρηθεί για τη σύλληψη, αλλά έχουμε κάθε λόγο να πιστεύουμε ότι οι Ιρανοί δεν θα λάβουν σοβαρά υπόψη τους τις αντιδράσεις αυτές.
Στην πραγματικότητα η τύχη της Saberi είναι στον αέρα. Ο Ρόμπερτ Μακέη, ένας blogger που εργάζεται για την εφημερίδα New York Times, διατύπωσε την εικασία ότι οι ιρανικές αρχές μεταχειρίζονται την ομηρία της Saberi σαν διαπραγματευτικό χαρτί για να πετύχουν την απελευθέρωση των πέντε Ιρανών που θεωρούνται μέλη της Δύναμης Qods και που συνελήφθησαν τον Ιανουάριο του 2007, από τις αμερικανικές δυνάμεις στο Ιράκ.

Αυτό είναι εύλογο. Αλλά για τον Obama, τέτοιου είδους διαπραγματεύσεις είναι ένα πολύ επικίνδυνο παιχνίδι για να το παίξει.
Πρώτον, δεν είναι φρόνιμο να εξομοιώσει μία αθώα αμερικανίδα δημοσιογράφο με ιρανούς στρατιωτικούς ειδικούς στον ανορθόδοξο πόλεμο που είχαν σκοπό να σκοτώσουν Αμερικανούς στρατιώτες και ιρακινούς πολίτες.
Μεταξύ του 1984 και του 1992, τρομοκράτες - οι περισσότεροι από τους οποίους συνδέονταν με τη Χεζμπολάχ – είχαν απαγάγει 24 Αμερικανούς. Σκότωσαν αρκετούς με πιο γνωστούς, τον πρώην σταθμάρχη της CIA William Francis Buckley και τον συνταγματάρχη William R. Higgins ο οποίος είχε απαχθεί ξαφνικά ενώ συμμετείχε σε μια ειρηνευτική αποστολή του ΟΗΕ στο Λίβανο. Και όταν ο Ρέιγκαν προσπάθησε να ανταλλάξει τους υπολοίπους με όπλα η ανακωχή κράτησε μόνο μέχρι να τους τα στείλει. Τότε οι τρομοκράτες απήγαγαν τρεις ακόμη Αμερικανούς.
Υπάρχει και ένα πιο επικίνδυνο σενάριο. Καθ 'όλη τη δεκαετία του 1980, η εξωτερική πολιτική των «ρεαλιστών» διπλωματών των Ρίγκαν και Μπούς καθώς και μια σειρά από βουλευτές και γερουσιαστές, ζητούσαν συνεργασία με τον Σαντάμ Χουσεΐν, επειδή τον θεωρούσαν μετριοπαθή και ένα προπύργιο κατά του ισλαμισμού.

Η άποψη ότι ο Σαντάμ είναι επικίνδυνος θα αναπτυχθεί στη Δύση μετά το 1990, και δύο χρόνια αργότερα από τη στιγμή που ο ιρακινός ηγέτης είχε παραλάβει τα χημικά με τα οποία βομβάρδισε την Halabja και άλλες ιρακινές κουρδικές πόλεις και χωριά.
Η Δύση πείστηκε όταν το ιρακινό καθεστώς εκτέλεσε τον Farzad Bazoft και τότε η US News & World Report δημοσιευσε ένα πορτρέτο του Χουσεΐν με τη λεζάντα «ο πιο επικίνδυνος άνθρωπος στον κόσμο».
Οι ομοιότητες μεταξύ του Bazoft και της Saberi είναι δυσάρεστες. Ο Bazoft ήταν επίσης ήταν 31 ετών. Αν και ήταν Βρετανός πολίτης, επειδή γεννήθηκε στη Βρετανία, ήταν εντούτοις ιρανικής καταγωγής. Και οι δυο ήσαν φιλόδοξοι και τολμηροί.
Ο Bazoft, εργαζόταν για τον «παρατηρητή», τη Κυριακάτικης έκδοσης της Guardian.
Η Ιρακινή ασφάλεια συνέλαβε την Bazoft το Σεπτέμβριο του 1989, με την κατηγορία ότι συμετείχε σε σαμποτάζ κατά ιρακινών στρατιωτικών εγκαταστάσεων νότια της Βαγδάτης.

Όπως και στην περίπτωση της Saberi, η δίκη του Bazoft έγινε στις 10 Μαρτίου 1990, χωρίς να επιτραπεί η είσοδος σε ξένους παρατηρητές. Στις 15 Μαρτίου ο Bazoft, απαγχονίστηκε.
Τότε οι αρχές του Ιράκ χρησιμοποιώντας γλώσσα ανάλογη με αυτή που χρησιμοποιούν σήμερα οι Ιρανοί αξιωματούχοι, είπαν –μέσω του Ιαρακινού πρέσβη στο Παρίσι- ότι δεν δέχονται συμβιβασμούς γιατί οι δυτικοί πολίτες χρησιμοποιούνταν για να εκβιάσουν τη Βαγδάτη και είχαν «χάσει την εκτίμηση του Σαντάμ Χουσεΐν». Στις 26 Μαρτίου 1990, ο Αραβικός Σύνδεσμος εξέφρασε «την πλήρη αλληλεγγύη του προς το Ιράκ στον αγώνα του για την υπεράσπιση της κυριαρχίας και της εθνικής ασφάλειας».
Ενώ το Υπουργείο Εξωτερικών των ΗΠΑ ανακάλεσε τον Αμερικανό πρέσβη για διαβουλεύσεις, ο Βρετανός υπουργός Εξωτερικών Douglas Hurd αρνήθηκε να απελάσει τον ιρακινό πρέσβη σπίτι ή διακόψει τις διπλωματικές σχέσεις. Όταν το 2003, τα συμμαχικά στρατεύματα κατέλαβαν το Ιράκ, διερευνήθηκε η υπόθεση Bazoft . Εντοπίστηκε ο ανακριτής που αναγνώρισε ότι δεν ήταν κατάσκοπος και εκτελέστηκε μετά από απαίτηση του Σαντάμ Χουσείν.
Μπορεί σήμερα η Saberi να μην αντιμετωπίζει την αγχόνη, αλλά δεν είναι ασυνήθιστο κρατούμενοι να πεθαίνουν στις ιρανικές φυλακές κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες. Just Ρωτήστε απλά την οικογένεια της φωτογράφου Zahra Kazemi, που βιάστηκε και ξυλοκοπήθηκε μέχρι θανάτου, μετά την σύλληψή της το 2003.
Ακριβώς όπως ο Αραβικός Σύνδεσμος συσπειρώθηκε γύρω από το Ιράκ και κατά της Δύσης μετά την εκτέλεση του Bazoft, και την εισβολή του Ιράκ στο Κουβέιτ τέσσερις μήνες αργότερα, έτσι και σήμερα, ο Οργανισμός της Ισλαμικής Διάσκεψης τάσσεται στο πλευρό του Ιράν.

Οι διεθνείς οργανισμοί είναι άστατοι, και σπάνια τηρούν τις βασικές αρχές τους.
Δεν είναι δυνατόν μια βλαβερή ρητορική να επιτρέψει στα κράτη του περιθωρίου να επιβάλουν τις απόψεις τους.
Το 1990, χρειάστηκε να πεθάνει μια νεαρή δημοσιογράφος μόλις 31 χρονών για να ξυπνήσει η Δύση.

Ας ελπίσουμε ότι δεν θα χρειαστεί να γίνουν οι ίδιες θυσίες και σήμερα.

* Ο Michael Rubin, είναι εκδότης της τριμηνιαίας επιθεώρησης «Μέση Ανατολή», υπότροφος στο American Enterprise Institute και λέκτορας της Ανώτατης Σχολής του Πολεμικού Ναυτικού των ΗΠΑ.

Το κείμενο στα αγγλικά είναι στη διεύθυνση http://www.meforum.org/2125/a-target-of-convenience

Βλέπε επίσης: Το Ιράν εξετάζει την ποινή του θανάτου για "ανήσυχους" bloggers

Μπορεί η Τουρκία να ανήκει στο ΝΑΤΟ;

Το ΝΑΤΟ δέχθηκε ένα δυνατό ράπισμα κατά την 60ή επέτειο, της Συνθήκης της ίδρυσής του και βρίσκεται αντιμέτωπο με ένα εντελώς καινούργιο πρόβλημα, του ριζοσπαστικού Ισλάμ, όπως εκπροσωπείται από μία πλευρά της Τουρκικής Δημοκρατίας. Αυτό αναφέρει στο δελτίο που δημοσιεύει στο προσωπικό του blog ο Αμερικανός, πανεπιστημιακός και αναλυτής ειδικός σε θέματα Μέσης Ανατολής και Ισλάμ, Daniel Pipes.

«Η Άγκυρα, γράφει ο Daniel Pipes, προσχώρησε στο ΝΑΤΟ το 1951 και λίγο αργότερα οι τουρκικές ένοπλες δυνάμεις πολέμησαν μαζί με τους συμμάχους στον πόλεμο της Κορέας. Στη συνέχεια κράτησε για δεκαετίες σκληρή στάση απέναντι στους Σοβιετικούς. Σήμερα η Τουρκία διαθέτει στη Συμμαχία το δεύτερο μεγαλύτερο στρατό μετά τις Ηνωμένες Πολιτείες.

Με το τέλος του Ψυχρού Πολέμου, το ΝΑΤΟ διαφοροποίησε την αποστολή του και κάποιοι είδαν σα νέο στρατηγικό αντίπαλο το Ισλάμ.

Ήδη από το 1995, ο Γενικός Γραμματέας του ΝΑΤΟ Willy Claes τόνιζε ότι «ο φονταμενταλισμός είναι τουλάχιστον εξ ίσου επικίνδυνος με τον κομμουνισμό».

«Με το τέλος του ψυχρού πολέμου», πρόσθεσε, «η ισλαμική τρομοκρατία εμφανίστηκε ως η μόνη ίσως σοβαρότερη απειλή για το ΝΑΤΟ και την ασφάλεια της Δυτικής Συμμαχίας»
Πράγματι, το ΝΑΤΟ επικαλέστηκε το άρθρο 5 της συνθήκης που αναφέρεται στο δικαίωμα της «συλλογικής αυτοάμυνας» των μελών για να επέμβει το 2001 κατά των Ταλιμπάν στο Αφγανιστάν απαντώντας έτσι στις τρομοκρατικές επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου.

Όταν τον περασμένο Ιούλιο έληξε η θητεια του προηγούμενου Γενικού Γραμματέα Jaap de Hoop Scheffer, στους κόλπους της Συμμαχίας υπήρξε κάποια συναίνεση προκειμένου να τον διαδεχθεί ο πενηνταεξάχρονος Δανός πρωθυπουργός Anders Fogh Rasmussen.

Αλλά ο Fogh Rasmussen ήταν πρωθυπουργός και στις αρχές του 2006, όταν η ξέσπασε η κρίση για τα περίφημα σκίτσα του Μωάμεθ και τότε επέμενε ότι ως πρωθυπουργός δεν είχε καμία αρμοδιότητα να υπαγορεύσει σε μια ιδιωτική εφημερίδα τι μπορεί και τι δεν μπορεί να δημοσιεύσει.

Η τοποθέτηση αυτή του Ραμούνσεν επικρίθηκε από πολλές μουσουλμανικές κυβερνήσεις και προσωπικότητες συμπεριλαμβανομένης και της Τουρκίας ο πρωθυπουργός της οποίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, «υπενθύμισε» στον Ραμούνσεν ότι «υπάρχουν όρια στις ελευθερίες».

Τελικά, ο Rasmussen επελέγη με συναίνεση αλλά με μεγάλο τίμημα. Αυτό έγινε δυνατό μετά από εντατικές διαπραγματεύσεις με τον πρόεδρο της Τουρκίας Α. Γκιούλ τις εγγυήσεις του Μπαράκ Ομπάμα που επιβεβαίωσε και ο κ. Ερτογάν και αφού ο Ράμουνσεν υποσχέθηκε να διορίσει δυο Τούρκους και να διασκεδάσει τις ανησυχίες των μουσουλμάνων για τη στάση του στο θέμα των γελοιογραφιών.

Οι παραχωρήσεις του Fogh Rasmussen προκειμένου να κερδίσει την υποστήριξη της Άγκυρας μπορούν να συναχθούν από τις δηλώσεις του μετά την ανακοίνωση του διορισμού του:

«Ως γενικός γραμματέας του ΝΑΤΟ, θα κάνω μια πολύ σαφή προσέγγιση του μουσουλμανικού κόσμου προκειμένου να εξασφαλίσω τη συνεργασία και να προχωρήσει ο διάλογος με το μουσουλμανικό κόσμο. Θεωρώ ότι η Τουρκία είναι μια πολύ σημαντική σύμμαχος και στρατηγικός εταίρος και θα συνεργαστούμε για να εξασφαλιστεί η καλύτερη δυνατή συνεργασία με το μουσουλμανικό κόσμο».

Νομίζουμε ότι δεν βλέπουμε πλέον μπροστά μας ένα ισχυρό ΝΑΤΟ κατά το μοντέλο των Κλάους Αθνάρ που θα οδηγεί τον αγώνα κατά του ριζοσπαστικού Ισλάμ, αλλά ένα χωλό θεσμό ανίκανο να δράσει εναντίον της κύριας στρατηγικής απειλής εξαιτίας των πιθανών αντιδράσεων ενός κράτους μέλους.
Αλλά η Τουρκία δεν είναι το μόνο πρόβλημα που αντιμετωπίζει το ΝΑΤΟ με το Ισλάμ.
΄Ήδη αναδεικνύεται ένας νέος ψυχρός πόλεμος στη Μέση Ανατολή με την Τεχεράνη να συνεργάζεται με μια φατρία του Ριάντ.

Η Άγκυρα έχει επανειλημμένα ταχθεί υπέρ του Ιρανού πρωθυπουργού Μαχμούτ Αχμαντινετζάντ στο θέμα της ανάπτυξης του πυρηνικού προγράμματος, της ανάπτυξης του ιρανικού πετρελαίου τομέα, τη μεταφορά όπλων προς την ιρανική Χεζμπολάχ, υποστηρίζει ανοιχτά τη Χαμάς, έχει καταδικάσει το Ισραήλ και στρέφει την τουρκική κοινή γνώμη εναντίον των Ηνωμένων Πολιτειών.

Επισημαίνοντας τις αλλαγές αυτές, ο αρθρογράφος Caroline Glick προτρέπει την Ουάσιγκτον να «εξετάσει την πιθανή απομάκρυνση της Τουρκίας από το ΝΑΤΟ».

Η διοίκηση Obama δεν συμφωνεί να το κάνουμε αυτό. Αλλά πριν η Άγκυρα ξεδοντιάσει το ΝΑΤΟ, θα πρέπει σαν ψύχραιμοι παρατηρητές, να σκεφτούμε και αυτό το ενδεχόμενο".

Πηγή: http://www.danielpipes.org/6269/does-turkey-still-belong-in-nato

Άνδρας Κουρδικής καταγωγής στη Γερμανία δολοφόνησε την αδελφή του γιατί δεν ήταν παρθένα

Η Γερμανική αστυνομία ανακοίνωσε την Πέμπτη ότι ο βίαιος θάνατος μιας εικοσάχρονης γυναίκας κουρδικής καταγωγής, κοντά στα ολλανδικά σύνορα που στην αρχή είχε αποδοθεί σε ληστεία ήταν ένα έγκλημα για «θρησκευτικούς λόγους» που διέπραξε ο ίδιος της ο αδελφός με τη βοήθεια του πατέρα της.
Σύμφωνα με τις αρχές ο αδελφός της έχει ομολογήσει το έγκλημα ενώ ο πατέρας αρνείται τη συμμετοχή του σε αυτό.
Το θύμα επρόκειτο να παντρευτεί αλλά οι συγγενείς της ανακάλυψαν ότι δεν ήταν παρθένα και είχε υποβληθεί σε μια ή περισσότερες αμβλώσεις.
Το άτυχο κορίτσι είχε φύγει από το σπίτι της τη χρονιά που πέρασε με τη βοήθεια των υπηρεσιών κοινωνικής πρόνοιας και είχε φιλοξενηθεί σε καταφύγιο κακοποιημένων γυναικών αλλά στη συνέχεια επέστρεψε στην πατρική στέγη.
Οι Γερμανοί πάντως είναι εξοργισμένοι από τα πρόσφατα πυκνά περιστατικά δολοφονίας νέων γυναικών από οικογένειες μεταναστών.

Πηγή: M&C

Διάβασε επίσης: Ιστοσελίδα στη Δανία διαφημίζει τις παρθενοραφές πριν από το γάμο... Και στην Ελλάδα

Ισπανικό δικαστήριο καταδίκασε ζευγάρι Μαυριτανών γιατί εξανάγκασε την 14χρονη κόρη του να παντρευτεί

Επτά γυναίκες θύματα της σαρία στην Τσετσενία

Γιατί επιτρέπει η Ελλάδα την εφαρμογή της "Σαρία" στο έδαφός της;

Καταδίκη στον Καναδά με τον νέο αντιτρομοκρατικό νόμο

Ένας άνδρας Πακιστανικής καταγωγής καταδικάστηκε σε δωδεκάμιση χρόνια κάθειρξη από Καναδικό δικαστήριο με την κατηγορία ότι προετοίμαζε το 2004, μαζί με ομάδα μουσουλμάνων Βρετανικής υπηκοότητας βομβιστικές επιθέσεις σε ένα κέντρο διασκέδασης ένα εμπορικό κέντρο και εγκαταστάσεις φυσικού αερίου στη Μ. Βρετανία.

Ο εικοσιεννιάχορνος Mohammed Momim Khawaja, είναι ο πρώτος που καταδικάζεται στον Καναδά με τον αντιτρομοκρατικό νόμο, που ψηφίστηκε μετά τις επιθέσεις της 11 Σεπτεμβρίου.

Ο Khawaja που αθωώθηκε για τις περισσότερες κατηγορίες κρίθηκε τελικά ένοχος για την κατηγορία της χρηματοδότησης τρομοκρατικής οργάνωσης.

Διάβασε επίσης:

Εξτρεμιστές που εκπαιδεύτηκαν στα στρατόπεδα της Σομαλίας επιστρέφουν στην Ευρώπη

Αλλάζει η μέθοδος στρατολογίας μαχητών της Τζιχάντ στην Ευρώπη. Θρησκεία των καταπιεσμένων το Ισλάμ

Γερμανία / Βέλγιο: Έρευνες για τρομοκρατία σε τζαμιά και συλλήψεις υπόπτων

Πηγή: International Herald Tribune, The National Post

http://www.nationalpost.com/news/canada/story.html?id=1383300

Η Βρετανία απαγόρευσε την είσοδο σε Λιβανέζο δημοσιογράφο

Ο κ. Ibrahim Moussawi, που είναι γωστός για τις σχέσεις του με την εξτρεμιστική Χεσμπολάχ επρόκειτο να μιλήσει στο London School of Oriental and African Studies. Ο κ. Moussawi είναι αρχισυντάκτης της εφημερίδας Αλ-Intiqad, που συνδέεται με τη Χεζμπολάχ, και παλιότερα είχε εργαστεί ως επικεφαλής του δελτίου διεθνών ειδήσεων στον τηλεοπτικό σταθμό Al-Manar που θεωρείται ο επίσημος σταθμός της Χεζμπολάχ ενώ έχει κατηγορηθεί για αντισημιτιομό. Ο κ. Moussawi είχε προσκληθεί να μιλήσει στις 25 Μαρτίου στο πλαίσιο ενός μαθήματος για το πολιτικό Ισλάμ. Ο Λιβανέζος δημοσιογράφος που θεωρείται ειδικός σε θέματα σχετικά με τη Χεζμπολάχ θα ανέπτυσσε το θέμα «ιστορία, στρατηγική και ιδεολογία» της οργάνωσης και «σημερινή πολιτική και προοπτικές».
Και η Ιρλανδία είχε απαγορεύσει την είσοδο στον κ. Moussawi, το 2007, ενώ τον Φεβρουάριο του 2008, είχε επισκευθεί την Βρετανία παρά τις έντονες αντιδράσεις των συντηρητικών.
Πηγή: The National Post.
http://www.nationalpost.com/news/canada/story.html?id=1383300

Οι χριστιανοί είναι η θρησκευτική ομάδα που υφίσταται διεθνώς τις περισσότερες διακρίσεις, λέει το Βατικανό

Γενεύη, 30 Μαρτίου 2009

Επιφυλάξεις για πρόσφατο ψήφισμα του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών σχετικά με την δυσφήμηση θρησκευτικών απόψεων εξέφρασε δια του αντιπροσώπου του στα Ηνωμένα Έθνη, το Βατικανό. Η Αγία Έδρα αντιτίθεται το ψήφισμα επισημαίνοντας, ότι αυτή η φαινομενικά θετική πρωτοβουλία μπορεί να επιφέρει αρνητικές συνέπειες.

Ο εκπρόσωπος του Βατικανού στην Έδρα του ΟΗΕ, Αρχιεπίσκοπος Silvano Tomasi χαρακτήρισε αμφιλεγόμενο το ψήφισμα που εγκρίθηκε στις 26 Μαρτίου από το Συμβούλιο των Ηνωμένων Εθνών για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα και εξέφρασε «βαθιά ανησυχία» για το γεγονός ότι οι αναφορές για δυσφήμηση των θρησκειών αυξάνονται αλλά αφορούν κυρίως στην προστασία του Ισλάμ.

Η πρόταση του ψηφίσματος είχε υποβληθεί από το Πακιστάν, για λογαριασμό του Οργανισμού Ισλαμικής Διάσκεψης.

Μιλώντας στο ραδιόφωνο του Βατικανού, ο αρχιεπίσκοπος Tomasi υποστήριξε «ότι μέχρι τώρα, η χριστιανική κοινότητα είναι εκείνη που αντιμετωπίζει τις περισσότερες διακρίσεις και ζήτησε να αποσαφηνιστεί η έννοια της “δυσφήμησης της θρησκείας” ώστε να μην μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να δικαιολογήσει τη βία κατά των θρησκευτικών μειονοτήτων που ασκείται με την επίκληση “νόμων κατά της βλασφημίας”».

Υπενθύμισε δε ότι η τελευταία ετήσια έκθεση του διεθνούς οργανισμού «για τη θρησκευτική ελευθερία στον κόσμο», θεωρεί το Πακιστάν ως την χώρα που εμφανίζονται οι περισσότερες θρησκευτικές διακρίσεις, όπου με το πρόσχημα του «νόμου κατά της βλασφημίας», επιβάλλεται η ποινή του θανάτου ή της ισόβια κάθειρξης κατά προσώπων που θεωρείται ότι αμφισβητούν το Κοράνι.

«Σύμφωνα με πολλούς αναλυτές,» είπε ο Tomasi, «η νομοθεσία αυτή είναι ένα από τα βασικά εργαλεία που χρησιμοποιούν οι φονταμενταλιστές προκειμένου να οδηγήσουν τις κοινωνίες στον ριζικό εξισλαμισμό».

Εν συνεχεία υποστήριξε, ότι η αντιμετώπιση της δυσφήμισης των θρησκειών «είναι ένας στόχος, ο οποίος συνίσταται στην εξεύρεση μιας υγιούς ισορροπίας, η οποία να εναρμονίζει την ελευθερία της έκφρασης με το σεβασμό προς τις ιδέες και τα αισθήματα των άλλων,» και πως ο δρόμος για την επίτευξη αυτού του στόχου, «περνά μέσα από την αποδοχή των θεμελιωδών δικαιωμάτων και ελευθεριών όπως είναι διατυπωμένες στις διεθνείς συνθήκες». Στην έκθεσή του προς το Συμβούλιο, ο εκπρόσωπος του Βατικανού, επεσήμανε την άνοδο της θρησκευτικής μισαλλοδοξίας παγκοσμίως και ιδίως κατά των χριστιανικών μειονοτήτων.

«Εάν αναλύουμε την διεθνή κατάσταση, βλέπουμε ότι στην πραγματικότητα, όπως τεκμηριώνεται από διάφορες πηγές, η θρησκευτική ομάδα που υφίσταται τις μεγαλύτερες διακρίσεις είναι οι χριστιανοί».

«Περισσότεροι από 200 εκατομμύρια χριστιανοί διαφόρων δογμάτων αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα καθώς υπάρχουν νομικές και πολιτιστικές δομές που οδηγούν σε διακρίσεις σε βάρος τους», τόνισε.

Ο Αρχιεπίσκοπος Tomasi, στάθηκε ιδιαίτερα στο γεγονός ότι οι χριστιανοί αποτελούν πλέον αντικείμενο διακρίσεων, ακόμη και σε χώρες όπου αποτελούν την πλειοψηφία. «Υπάρχουν καταστάσεις,» τόνισε - «συμπεριλαμβανομένων των δημόσιων τοποθετήσεων ακόμη και εντός των κοινοβουλίων- που είναι ενδεικτικές ότι αντιμετωπίζονται επιθετικά διάφορες πτυχές της χριστιανικής πίστης, και αυτό τείνει να περιθωριοποιήσει τους Χριστιανούς στην κοινωνία και να εμποδίσει τη συμμετοχή τους στην κοινωνική ζωή», κατέληξε.

Πηγή: Zenit. http://www.zenit.org/article-25518?l=english
Βλέπε επίσης: Χριστιανοφοβία: Η τελευταία αποδεκτή διάκριση στην Ευρώπη

Ο Τόνι Μπλέρ εκφράζει την ανησυχία του για τις περιπτώσεις όπου παρεμποδίζεται η έκφραση χριστιανικής πίστης στη Βρετανία

Ισπανικό δικαστήριο καταδίκασε ζευγάρι Μαυριτανών γιατί εξανάγκασε την 14χρονη κόρη του να παντρευτεί

Μια γυναίκα Μαυριτανικής καταγωγής, η Hawa Cheikh, καταδικάστηκε σε κάθειρξη 17 ετών με τις κατηγορίες της σεξουαλικής κακοποίησης του βιασμού και της απειλής σε βάρος της κόρης της Selamha Mohamed.
Η Hawa και ο σύζυγός της Mohamed Ould Abdallahi, πήγαν στην Ισπανία τη δεκαετία του '80. Εγκαταστάθηκαν στο Puerto Real (Cádiz), όπου το 1992 γεννήθηκε η Selamha, το μεγαλύτερο από τα τρία παιδιά που έχει το ζευγάρι.

Το 2006 όταν η Selamha έγινε 14 ετών, ταξίδεψε με την μητέρα της στην Μαυριτανία όπου την ανάγκασε να παντρευτεί έναν άνδρα 40 ετών που ήταν και ξάδελφός της.
Ο σύζυγος προσέφερε την αναγκαία προίκα και ο πατέρας συμφώνησε από το τηλέφωνο.

Ο γάμος έγινε στη Μαυριτανία και στη συνέχεια, η κοπέλα εξαναγκάστηκε από τη μητέρα να έχει σεξουαλικές σχέσεις με το νέο της σύζυγο. Σύμφωνα με την κατάθεση του κοριτσιού στο δικαστήριο, την απειλούσαν με λιθοβολισμό εάν αρνιόταν και μάλιστα οι γονείς της έλεγαν ότι "θα ρίξουν την πρώτη πέτρα".
Ο πατέρας ισχυρίστηκε στο δικαστήριο ότι στη Μαυριτανία είναι συνηθισμένο για τα κορίτσια να παντρεύονται τα ξαδέλφια τους. Λίγες εβδομάδες αργότερα, η κοπέλα επέστρεψε στο Puerto Real, και στο σχολείο. Όμως, ένα χρόνο αργότερα, το 2007, ο σύζυγός της έφθασε στην Ισπανία μετά από ένα επαγγελματικό ταξίδι στη Γερμανία. Εξαναγκάστηκε να έρθει σε επαφή μαζί του με τις απειλές της μητέρας ότι αν δεν δεχόταν θα την έκαιγαν ζωντανή ή θα της έκοβαν το λαιμό. Ο πατέρας εκείνη την ημέρα έλειπε από το σπίτι.
Το επόμενο πρωί κατάφερε να το σκάσει και να ζητήσει βοήθεια από τους γείτονες που ειδοποίησαν με τη σειρά τους την Αστυνομία που συνέλαβε σύζυγο και γονείς. Εκτός από τη μητέρα της Selamha σε 13,5 χρόνια κάθειρξη καταδικάστηκε και ο σύζυγος, Mokhtar Salem, ενώ ο πατέρας, (που παρά τα χρόνια που έχει ζήσει στην Ισπανία δεν μιλά ούτε μια λέξη Ισπανικά) απαλλάχθηκε από τις περισσότερες κατηγορίες και καταδικάστηκε μόνο σε φυλάκιση 18 μηνών για απειλή. Το δικαστήριο υποχρέωσε επίσης τους γονείς και το σύζυγο να μην έχουν επαφή με την κοπέλα για τέσσερα χρόνια.

Η οικογένεια, αλλά και οι εφημερίδες της Μαυριτανίας κατηγορούν το δικαστήριο για ρατσισμό και ισχυρίζονται ότι πρόκειται για πολιτιστική παρεξήγηση. Εν τω μεταξύ οι κοινωνικές υπηρεσίες φοβούνται ότι και η μικρότερη αδελφή, Aicha, μπορεί να αντιμετωπίσει την ίδια τύχη.

Πηγή:http://www.elpais.com/fotografia/sociedad/padres/Selamha/elpfotsoc/20090307elpepisoc_2/Ies/

Βλέπε επίσης: Ιστοσελίδα στη Δανία διαφημίζει τις παρθενοραφές πριν από το γάμο... Και στην Ελλάδα

Γιατί επιτρέπει η Ελλάδα την εφαρμογή της "Σαρία" στο έδαφός της;

Επτά γυναίκες θύματα της σαρία στην Τσετσενία

Διαμάχη στις χώρες της Βαλτικής για την Ισλαμική μαντήλα

Βιασμός Αφγανού από ομεθνείς του και σοβαρά επεισόδια μεταξύ Μαροκινών και Σομαλών στην Αθήνα

Ένας οικονομικός μετανάστης από το Αφγανιστάν, κτύπησε με αυτοκίνητο ένα ζευγάρι, που επέβαινε σε μοτισυκλέτα στο κέντρο της Αθήνας, και στην προσπάθειά του να διαφύγει απείλησε με μαχαίρι μία κοπέλα πήρε το δικό της όχημα, συγκρούστηκε με τουλάχιστον 20 αυτοκίνητα στην Ιπποκράτους έως ότου ακινητοποιηθεί από την Αστυνομία. Σύμφωνα με τις αρχές, ο Αφγανός που κρατούσε ένα μεγάλο σπαθί είχε προηγουμένως βιασθεί από ομοεθνείς του και αυτό τον οδήγησε σε αυτή την κατάσταση.
Στις 17 Μαρτίου στον καταυλισμό της Πάτρας 17 Αφγανοί βίασαν ομαδικά έφηβο ομοεθνή τους επειδή παραβίασε τους νόμους της "κοινότητας". Το περιστατικό που δεν αναφέρθηκε από τα ελληνικά ΜΜΕ, έγινε γνωστό, όταν νεαροί Αφγανοί συνομήλικοι του θύματος κατέφυγαν στις αρχές και ζήτησαν προστασία.

Σοβαρά επεισόδια έγιναν και στο εμπορικό κέντρο της Αθήνας ανάμεσα σε συμμορίες Αφγανών και Σομαλών για τον έλεγχο του εμπορίου ναρκωτικών.
Στις 27 Οκτωβρίου 2008, συγκρούσεις με πέτρες και καδρόνια είχαν σημειωθεί μεταξύ μεταναστών στο λιμάνι της Πάτρας, όταν ομάδα 100 περίπου Αφγανών επετέθη με πέτρες, καδρόνια και ξύλα εναντίον 30 Σομαλών.
Οι αγριότερες όμως συγκρούσεις είχαν ξεσπάσει στις 29 Αυγούστου 2008, όταν Σομαλοί μετανάστες, χρησιμοποιώντας σπαθιά, δόρατα και χατζάρια επετέθησαν σε άλλους Αφρικανούς μετανάστες στο κέντρο των Αθηνών.

Βλέπε επίσης: Γιατί επιτρέπει η Ελλάδα την εφαρμογή της "Σαρία" στο έδαφός της;

Αραβική πόλη θυμίζει το προάστιο Molenbeek, των Βρυξελλών

Ένα είδος εμφυλίου πολέμου προβλέπει ότι θα διεξαχθεί μελλοντικά στο Βέλγιο ο Filip Dewinter, ηγέτης του ακροδεξιού κόμματος Vlaams Belang, όταν οι κάτοικοι των Βρυξελλών – που είναι και η διοικητική έδρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης - συνειδητοποιήσουν ότι η πόλη τους διοικείται από μουσουλμάνους μετανάστες. Αν και δεν υπάρχουν επίσημες στατιστικές για τον αριθμό των μουσουλμάνων που ζουν στις Βρυξέλλες, πιστεύεται ότι αποτελούν το 25% από το 1 εκατομμύριο κατοίκους των αστικών περιοχών. Ο Dewinter, ο οποίος αντιτίθεται στη μετανάστευση και θεωρεί την ισλαμοφοβία "υποχρέωση", ισχυρίζεται σε τρία από τα 19 διαμερίσματα των Βρυξελλών, (όπου το καθένα έχει δικό του Δήμαρχο), οι μουσουλμάνοι αποτελούν την πλειοψηφία. Σε τηλεοπτική συνέντευξη στο αμερικανικό δίκτιο fox news, υποστηρίζει ότι «σε αυτές τις γειτονιές δεν ασκεί την εξουσία η κυβέρνηση», «αλλά οι μουσουλμανικές αρχές - τα τζαμιά, και οι ιμάμηδες».
«Δεν είναι οι μουσουλμάνοι που εντάσσονται στην κοινωνία μας αλλά η κοινωνία που προσαρμόζεται στο Ισλάμ," υποστηρίζει.

Το Fox News επισκέφθηκε μία από αυτές τις γειτονιές, το Molenbeek, η οποία μοιάζει περισσότερο με τη Βόρεια Αφρική από την καρδιά της Ευρώπης. (φωτογραφία)
Ο Moureaux, σοσιαλιστής Δήμαρχος του Molenbeek, υποστηρίζει ότι οι Βέλγοι με διαφορετική κουλτούρα και προέλευση μπορούν να μάθουν να ζουν μαζί.
«Ας είμαστε ρεαλιστές» υποστηρίζει. «Θέλουμε τα παιδιά μας και τα εγγόνια τους για να ζήσουν ένα είδος εμφυλίου πολέμου, ή να ζήσουν ειρηνικά;» «Αν και η συζήτηση για τη μετανάστευση συζήτηση στην Ευρώπη δεν έχει ακόμη προσλάβει τις διαστάσεις πυρετού που έχει στις ΗΠΑ,» λέει ο σχολιαστής του δικτύου η πραγματική δοκιμασία για τους Ευρωπαίους θα έρθει όταν μια μουσουλμανική πλειοψηφία δημιουργηθεί σε μια μεγάλη ευρωπαϊκή πόλη. Η πόλη αυτή θα μπορούσε να είναι η Μασσαλία, στη Γαλλία, ή το Άμστερνταμ, στην Ολλανδία.

Αλλά δεν αποκλείεται η πόλη αυτή να είναι οι Βρυξέλλες, η καρδιά και η πρωτεύουσα της Ευρώπης.

Πηγές: islam in europe.

Βλέπε επίσης: Γιατί επιτρέπει η Ελλάδα την εφαρμογή της "Σαρία" στο έδαφός της;