Ο Γκρέκο, όπως προαναφέρθηκε, δεν ανήκει σε καμία Σχολή, δε μιμήθηκε, αντίθετα στάθηκε πρότυπο μίμησης για τους μαθητές του, όπως το γιο του ή το ζωγράφο Λουίς Τριστάν. Επιπλέον, θα μπορούσε να ισχυριστεί κανείς, πως με τις καινοτομίες και τον ιδιαίτερο τρόπο που πραγματεύτηκε τις μορφές και τα χρώματα, καθώς και την κίνηση των προσώπων στο χώρο, υπήρξε ο πρόδρομος του εξπρεσσιονισμού , μεταβάλλοντας την Τέχνη από στατική απεικόνιση σε εξωτερική έκφραση συναισθημάτων και μεταφυσικών ανησυχιών.
Μερικοί κριτικοί, επειδή δεν μπορούσαν να ερμηνεύσουν την ιδιαιτερότητα των μορφών του ζωγράφου, σκέφτηκαν ότι είχε πρόβλημα όρασης (αστιγματισμός) ή ότι ήταν ψυχοπαθής. Σήμερα, όμως, οι μελετητές θεωρούν πως αυτό ήταν το στυλ του. Ο Γκρέκο είναι ταυτόχρονα βυζαντινός αγιογράφος με έντονη την επίδραση της Κρητικής αγιογραφικής σχολής, αναγεννησιακός ζωγράφος και μανιεριστής, αλλά και ζωγράφος με εντελώς προσωπικό στυλ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου